ارتباط بین تحلیلرفتگی و سلامت روانی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان مازندران

توجه به حفظ و ارتقای سلامت جسمی و روانی کارمندان از مهم ترین مقوله های بهداشتی به شمار می آید. یک کارمند تحلیل رفته، فرسوده و راکد ممکن است نیروهای انسانی سازمان خود را به سرعت آلوده سازد و آثار منفی این وضعیت سریعا در عملکرد آنها و درنهایت سازمان نمود پیدا کند. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش پیمایشی و از نظر نوع جمع آوری داده ها، میدانی است. جامعه آماری این تحقیق، ۱۰۷ نفر از کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان مازندران بود که با توجه به کوچک بودن نمونه آماری، کل جامعه به عنوان نمونه درنظر گرفته شد. برای دست یابی به هدف پژوهش(بررسی ارتباط بین تحلیل رفتگی و سلامت روانی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان مازندران)، دو پرسشنامه تحلیل رفتگی مسلش و سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (که پایایی آنها، با ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد)، دراختیار جامعه نمونه تحقیق قرار گرفت و پس از تکمیل، اطلاعات مربوط به ۱۰۰ نفر(۸۰ مرد و ۲۰ زن) با استفاده از مدل های آماری t دو گروه مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه، مدل های تحلیلی رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معنی داری (۰۵/۰ و ۰۱/۰ p< ) تجزیه وتحلیل شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بین تحلیل رفتگی و سلامت روانی ارتباط منفی معنی داری وجود دارد؛ بدین معنی که با افزایش تحلیل رفتگی، سلامت روانی کارمندان کاهش و با کاهش تحلیل رفتگی، سلامت روانی افزایش می یابد. همچنین نشان داده شد که رشته تحصیلی، شرکت در دوره های ضمن خدمت، و مناطق درمجموع در میزان تحلیل رفتگی و سلامت روانی کارکنان بی تاثیر است، اما جنسیت، سن، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات، و سابقه کارمندی در این زمینه تاثیرگذار است.

Keywords:

تحلیلرفتگی , سلامت روانی , ورزش