رابطه رهبری توانمندساز، نگرش و تسهیم دانش در بازیکنان تیم های فوتبال لیگ برتر ایران

هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه رهبری توانمندساز، نگرش و رفتار تسهیم دانش دربین بازیکنان تیم های لیگ برتر فوتبال ایران است. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه بازیکنان حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران در سال ۱۳۹۴ تشکیل می دهند؛ که براساس فرمول حجم نمونه کوکران، تعداد ۲۱۴ نفر به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها، از پرسشنامه رهبری توانمندساز (آرنولد و همکاران، ۲۰۰۰)، پرسشنامه نگرش به تسهیم دانش (بوک و همکاران، ۲۰۰۵) و پرسشنامه رفتار تسهیم دانش (هسو، ۲۰۰۶) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها با استفاده از نظرهای ۱۵ نفر از استادان رشته تربیت بدنی و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ تایید شد(به ترتیب برابر با ۰ ، ۹۱/۰، ۸۱/۰، ۸۴/۰). جهت آزمون فرضیه ها، از ضریب همبستگی پیرسون و Z فیشر در نرم افزار SPSS و نیز مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی در نرم افزار PLS استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین رهبری توانمندساز و نگرش، با رفتار تسهیم دانش بازیکنان لیگ برتر فوتبال ایران رابطه معناداری وجود دارد ولی نگرش در رابطه بین رهبری توانمندساز و تسهیم دانش نقش میانجی معناداری ندارد.

Keywords:

رهبری توانمندساز , نگرش , تسهیم دانش , لیگ برتر فوتبال ایران