سنجش کیفیت فضاهای شهری با رویکرد عدالت جنسیتی در کلانشهرها، مطالعه موردی: کلانشهر تبریز

حضور زنان و تبیین نﻘش آنان در شکل دهی فضاهای شهری امروزی، مسیله ای مهم و حیاتی می باشد. از طرفی موضوع جنسیت و عدالت جنسیتی در فضاهای شهری موضوعی است که اغلب به حاشیه رانده شده است. عدالت جنسیتی به معنای رعایت تناسب زنان و مردان در دسترسی به همه امکانات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است به گونه ای که در حق هیچ کدام اجحافی نشود. از این رو نویسندگان مﻘاله حاضر با استفاده از مباحث نظریه ای و همچنین مهمترین شاخص های مطرح شده در این خصوص، کیفیت فضاهای شهری و رضایت زنان از آنها را در مناطق مختلف شهر تبریز سنجیده اند. در این مطالعه، پس از شناسایی معیارهای موثر در کیفیت زندگی زنان، جهت اختصاص اوزان به هریک از آنها، به مﻘایسه زوجی معیارها به روش سلسله مراتبیAHP پرداخته شد. در ادامه مناطق شهر تبریز با استفاده از مدل های ویکور و الکتر رتبه بندی شدند و برای تلفیق نتایج بدست آمده از هر دو مدل، از تکنیک کپ لند استفاده گردید که نتایج بدست آمده نشان-دهنده این است که منطﻘه ۴ و ۱ که جزو مناطق با کیفیت زندگی بهتر تبریز می باشند از نظر رضایت زنان از فضاهای شهری نیز در رتبههای نخست قرار گرفته اند و مناطق ۹ و ۵ در رتبه های آخر قرار دارند و وضعیت مناسبی را به لحاظ شاخصهای کیفیت فضاهای شهری و رضایت زنان ندارند که بیشترین اسکانهای غیررسمی و حاشیهنشینی در این مناطق مستﻘر هستند و بانوانی که در این مناطق حاشیهای قرار گرفتهاند کمترین رضایت را از خدمات و فضاهای شهری دارند.

Keywords:

کیفیت زندگی , عدالت جنسیتی , فضاهای شهری , کلانشهر تبریز