میانجی گری در مرحله تحقیقات مقدماتی

سیاست نوین دادرسی کیفری ایران در قانون آئین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ با الهام از آموزه های سیستم عدالت ترمیمی و شناسایی اصل اقتضای تعقیب، سعی بر مصالحه طرفین از طریق میانجیگری دارد. میانجیگری فرایندی سه سویه (بزه کار- بزه دیده- جامعه) و یکی از جلوه های عدالت قراردادی بوده و معادل هایی چون شفاعت و حکمیت در فقه دارد. در مواد ۸۲، ۸۳، ۸۴، ۱۹۲ قانون آیین مذکور، چگونگی فرایند میانجیگری در جرایم تعزیری درجه ۶ تا ۸ (جرایم خرد کم اهمیت) پیش بینی شده که پس از حصول توافق، مقام قضایی بر اساس ماهیت جرم ارتکابی قرار موقوفی تعقیب یا تعلیق صادر می نماید و پرونده در مرحله تحقیقات مقدماتی مختومه و از چرخه عدالت کیفری خارج می گردد، لذا باید دید آیا قانونگذار با تبیین کارآمد قلمرو میانجیگری توانسته است امکان حداکثری از این فرآیند را فراهم سازد، پاسخ دهی به پرسش مذکور قدمی است در جهت شناخت کاستی های موجود برای اصلاح قوانین مربوطه، نتیجه این تحقیق تفسیری، کیفی این است که حتی در جرایم مذکور نتیجه میانجیگری نسبت به عدالت کیفری رسمی مطلوب تر است هر چند تسری این فرایند به سایر جرایم نیز ضروری است.

Keywords:

آیین دادرسی کیفری , عدالت ترمیمی , میانجیگری کیفری , صلح و سازش