همبست آب، غذا و انرژی در سامانه های نوین آبیاری

بحث امنیت آب، غذا و انرژی در مواجهه با جمعیت رو به رشد کنونی و تشدید بهره برداری از ذخایر محدود و تجدید ناپذیر، اهمیت بیشتری پیدا می کند. بنا به تعریف بانک جهانی، امنیت غذایی «دسترسی همه مردم در تمام اوقات، به غذای کافی برای داشتن یک زندگی سالم» است که دارای سه محور اصلی «موجود بودن غذا»، «دسترسی به غذا» و «پایداری در دریافت غذا» است. بنابراین در هسته امنیت غذایی، دسترسی به غذای سالم و تغذیه مطلوب مطرح است. در این مقاله به جمع بندی و بررسی ابعاد امنیت در سه محور آب، غذا و انرژی در سامانه های نوین آبیاری و ارتباط این مفهوم با آمایش سرزمین پرداخته می شود. بررسی نتایج یافته ها نشان می دهد که با استفاده از سامانه های نوین آبیاری و تحقق پایداری می توان به امنیت آب، غذا و انرژی رسید. فرضیاتی که در سامانه های نوین آبیاری با توجه به مفهوم همبست و آمایش سرزمین اثرگذار و قابل بررسی می باشند شامل این موارد است: اثر سامانه ها در تولید غذا و امنیت غذایی جمعیت، اثر سامانه ها در مهاجرت معکوس، توزیع متوازن و هماهنگ منابع مالی (در مناطق محروم و کم برخوردار) و انرژی مصرفی کمتر و سرمایه گذاری بیشتر در بخش سامانه ها که با رسیدن به هرکدام از این موارد اثرپذیری سامانه ها بیشتر شده و تاثیر شگرف آن در آمایش سرزمین مشاهده می گردد.

Keywords:

پایداری , یافته ها , مهاجرت , ذخایر , تجدیدپذیر