مقایسه اثر شنای میان مدت و بلند مدت بر بیان ژن MEF۲c بطن چپ موش های صحرایی نر
Publish Year: 1401
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 157
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_JPSBS-10-22_002
Index date: 15 August 2022
مقایسه اثر شنای میان مدت و بلند مدت بر بیان ژن MEF۲c بطن چپ موش های صحرایی نر abstract
زمینه و هدف: فعالیت بدنی تغییرات ساختاری و عملکردی در قلب به ویژه بطن چپ ایجاد می کند که به شدت و مدت ورزش بستگی دارد. پژوهش حاضر اثر مدت زمان شنا را بر بیان ژن هیپرتروفی، عامل افزایش دهنده میوسیت ۲c (MEF۲c) بطن چپ موش های صحرایی نر بررسی می نماید. روش تحقیق: تعداد ۱۸سر موش نر (۲۰±۲۰۰ گرم) به سه گروه کنترل، شنای میان مدت و بلندمدت تقسیم شدند. گروه های تمرینی (۱۰ هفته و ۵ روز در هفته) در آب ۲±۲۸ درجه شنا کردند. در هر جلسه گروه میان مدت یک ساعت و گروه بلندمدت از هفته پنجم تا دهم سه ساعت شنا کردند. برای سنجش بیان ژن MEF۲c از روش Real-time PCR استفاده شد. نتایج با استفاده از روش تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری ۰/۰۵>p استخراج گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که ۱۰ هفته تمرین شنا در هر دو گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل، منجر به کاهش بیان ژن MEF۲c (p=۰/۰۰۱) می شود. به علاوه، وزن قلب و نسبت وزن قلب/ سطح رویه بدن در گروه شنای میان مدت و بلند مدت در مقایسه با گروه کنترل؛ افزایش معنی داری (۰/۰۵>p) پیدا کرد. نتیجه گیری: تمرین شنای به اجرا درآمده توانست بیان ژن MEF۲c مرتبط با هایپرتروفی بطن چپ را کاهش دهد و زمینه را برای فعالیت عوامل مرتبط با هایپرتروفی مهیا سازد. ازاین رو انجام این تمرینات به ویژه شنای طولانی مدت را می توان به عنوان مدلی برای بهبود عملکرد قلب توصیه نمود.
مقایسه اثر شنای میان مدت و بلند مدت بر بیان ژن MEF۲c بطن چپ موش های صحرایی نر Keywords:
مقایسه اثر شنای میان مدت و بلند مدت بر بیان ژن MEF۲c بطن چپ موش های صحرایی نر authors
جواد عارفی
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه صنعتی شاهرود، سمنان، ایران.
علی حسنی
دانشیار گروه علوم زیستی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه صنعتی شاهرود، سمنان، ایران.
ملیحه اردکانی زاده
استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه دامغان، سمنان، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :