اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر جرات ورزی و شفقت به خود در دختران دبیرستانی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر جرات ورزی و شفقت به خود در دختران دبیرستانیبود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و روش آن نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعهآماری پژوهش فوق شامل کلیه دانش آموزان دبیرستان های دخترانه دولتی در منطقه ۹ تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بودند که از میان آنها دو دبیرستان دولتی (حجاب و شایستگان) با مجموع ۴۱۰ دانش آموز دختر، به صورت دردسترس انتخاب شدند. سپس از میان دانش آموزان این مدارس به صورت تصادفی ساده تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورتتصادفی ساده در ۲ گروه آزمایش ( ۱۵ نفر) و کنترل ( ۱۵ نفر) قرار گرفتند. مشارکت کنندگان گروه آزمایش، تحت آموزشطرحواره درمانی، به مدت ۱۰ جلسه یکساعته، دو بار در هفته، قرار گرفته و در مقابل گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافتنکرد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه جرات ورزی گمبریل و ریجی، و پرسشنامه شفقت به خود نف استفاده شد. تجزیهو تحلیل داده ها به روش آماری تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS۲۱ انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش طرح واره درمانی گروهی بر جرات ورزی و شفقت به خود تاثیر دارد و باعث افزایش جرات ورزی و شفقت به خود دردانش آموزان دختر دبیرستانی می شود. بنابراین طرحواره درمانی گروهی به عنوان یک رویکرد درمانی در بهبود جرات ورزیو شفقت به خود در نوجوانان پیشنهاد می شود.

Keywords:

طرحواره درمانی گروهی , جراتورزی , شفقت به خود , دختران دبیرستانی