تدوین الگوی طراحی منظر محوطه های دانشگاهی با تمرکز بر ابعاد کیفیت منظر اجتماعی

پژوهش حاضر قصد دارد با بررسی کیفیت منظر اجتماعی در قالب معیارهایی از قبیل اجتماع پذیری و سرزندگی، به ارزیابی این بعد در دانشگاه ها بپردازد. هدف این تحقیق و رویکردهای معماری منظر در برخورد با فضا های باز دانشگاه ها در جهت تقویت نقش این فضا ها در یادگیری و آموزش دانشجویان است. یافته های تحقیق نشان می دهد مهمترین متغیرها در عرصه اجتماع پذیری، شامل مبلمان و ترکیب کاربری ها بوده؛ همچنین در عرصه سرزندگی، کیفیت منظر طبیعی و جمعی و کارآمدی سیستم حمل ونقل به عنوان مهمترین عوامل تشخیص داده شده است. نکته ای که در فرآیند طراحی منظر محوطه های دانشگاهی بایستی بدان توجه خاص نمود، انعطاف پذیر ساختن فضاهای جمعی است.