اوقات فراغت و مدیریت دسترسی

هدف پژوهش حاضر بررسی اوقات فراغت و مدیریت دسترسی بود. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی است که بهصورت میدانی اجرا خواهد شد و از لحاظ هدف کاربردی خواهد بود. جامعه آماری تحقیق را افراد ۱۸ تا ۳۶ سال منطقه یکشهر اصفهان تشکیل دادند که با توجه به نامحدود بودن جامعه ۳۸۶ نفر از افراد سنین ۱۸ تا ۳۶ را برای مطالعه مدنظرقرارگرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه محقق ساخته ای بود که ویژگی های جمعیت شناختی، میزان اوقات فراغتفعال افراد و حداقل زمان لازم برای رسیدن به اولین مکان فعالیت بدنی و حداقل زمان لازم برای رسیدن به اولین مکانغیرفعال فعالیت بدنی را مورد سنجش قرار می داد. روایی پرسشنامه توسط نظرخواهی از متخصصین حوزه فعالیت بدنی واوقات فراغت مورد بررسی قرار گرفت. پایایی ابزار از طریق آزمون آلفای کرونباخ بررسی و محاسبه شد. روش جمع آوری دادهها در این تحقیق به صورت کتابخانه ای و میدانی بود. در روش کتابخانه ای مبانی نظری و پیشینه تحقیق مورد بررسی قرارگرفت و در روش میدانی ابزار تحقیق بین جامعه آماری تحقیق پخش و جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده هایتحقیق از روش های آمار توصیفی و روش های آمار استنباطی استفاده شد. کلیه تجزیه و تحلیل ها در این تحقیق توسط نرمافزار اس پی اس اس نسخه ۲۲ انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد بین دسترسی به مکان فعال بدنی و اوقات فراغت فعالبدنی رابطه معنادار منفی و معکوسی وجود داشت. بدین معنی که هرچه دسترسی (زمان رسیدن) به مکان فعال بدنی کمترگردد، اوقات فراغت فعال بد نی بیشتر خواهد شد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد بین دسترسی به مکان غیرفعال بدنی واوقات فراغت فعال بدنی رابطه معنادار مثبت و مستقیمی وجود داشت. بدین معنی که هرچه دسترسی (زمان رسیدن) به مکانغیر فعال بدنی بیشتر گردد، اوقات فراغت فعال بدنی نیز بیشتر خواهد شد.

Keywords:

اوقات فراغت , مدیریت دسترسی