بررسی میزان اثربخشی نظریه سازنده گرایی بر یادگیری درس ریاضی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر نظریه سازنده گرایی بر یادگیری درس ریاضی بود. جامعه آماری عبارت بود از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان رفسنجان که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ که تعداد ۶۴ نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه تحقیق انتخاب و به دو گروه آزمایش (آموزش با روش سازنده گرایی) و کنترل (آموزش با روش سنتی) تقسیم شدند. فرضیه اصلی پژوهش عبارت بود: بین میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که در آموزش آنها از نظریه سازنده گرایی استفاده می شود با دانش آموزانی که از روش سنتی در آموزش آنها استفاده شده است تفاوت معناداری وجود دارد. در مجموع بافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که روش سازنده گرایی در مقایسه با روش سنتی سهم بیشتری در پیشرفت تحصیلی یادگیرندگان در درس ریاضی دارد.

Keywords:

سازنده گرایی , یادگیری , ریاضی , دانش آموزان , متوسطه