تعیین نقش توبه در سقوط مجازات از منظر فقه امامیه

هر انسانی فارغ از جایگاه معرفتی خود، مصون از گناه نیست. هرچند شایسته و بایسته است انسان از ارتکاب گناه بپرهیزد ولی در صورت تحقق گناه، راه برون رفت از آن توبه و استغفار است. توبه از مسائل مهم فقه اسلامی، یکی از مفاهیم حقوقی قانون مجازات اسلامی و از معاذیر قانونی معافیت یا تخفیف مجازات است که نمونه آن در سایر مکاتب حقوقی-کیفری مشاهده نشده است. این تحقیق با روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای ضمن تحلیل مبانی فقهی،فلسفی و کلامی توبه دیدگاه فقهای امامیه در سقوط مجازات در پرتو توبه را مورد بررسی قرارداده است. یافته های مقاله حاکی از آن است که توبه در جرایم حق الله، قبل از ثبوت جرم به وسیله اقرار یا شهادت،مسقط مجازات بوده ولی در جرایمی که جنبه حق الناس دارند،موجب سقوط مجازات نیست.

Keywords:

اسقاط مجازات , توبه , تعزیرات , حدود , فقه امامیه