فلسفه ی هنر و زیبایی در تمدن بزرگ هخامنشی

فلسفه، هنر، زیبایی و حقیقت از جمله مفهوم هایی هستند که جلوه هایی از نگرش ها و آرمان های اجتماعی انسانها را در قالب فرهنگ و تمدن به ما نشان میدهند. انسان از زمانی که به همزیستی اجتماعی قانونمند دست یافت دارای تمدن شد. تمدن های باستان مهمی در تاریخ وجود دارند. یکی از تمدنهای بزرگ و مهم ایران باستان، تمدن هخامنشی است. آثار بجای مانده از هنر دوره ی هخامنشی، عمق پیشرفت هنرمندان ایرانی را در رشته های گوناگون هنری در این دوره به تصویر می کشد. هنر ایران در تمدن هخامنشی عمدتا بر اساس عظمت و مقام پادشاهان بنا گردیده است. هنر این دورهی باستان آمیخته ای است از هنر تمدن های گوناگونی که در آن زمان مطرح بوده اند و هخامنشیان با بهره گیری و استفاده از خصوصیات ممتاز آنها، در یک چهارچوب مشخص به هنر خود هویت بخشیده اند. هدف اصلی این تحقیق بررسی فلسفه ی هنر و زیبایی در تمدن بزرگ هخامنشی است. این تحقیق به روش توصیفی تحلیلی - و با استفاده از منابع کتابخانه ای به معرفی موقعیت تاریخی، جغرافیایی و اساطیری تمدن هخامنشی پرداخته و ضمن بررسی جنبه های زیباشناختی هنر هخامنشی در سه حیطه ی نظری، فنی و اساطیری به تعریف فلسفه ی زیبایی هنر در غرب و فلسفه در ایران باستان میپردازد. نتیجه بررسی فلسفهی زیباشناختی هنر تمدن هخامنشی، نشان دهنده و نمایش؛ عظمت شاهنشاهی در سطح جهانی، مجموعه ای از نمادهای اساطیری باستانی ایران، قدرت بخشیدن و اعطای حاکمیت از طرف اهورامزدا به پادشاهی و تشکیل یک امپراتوری بزرگ جهانی میباشد. فلسفه ی زیباشناختی خلاصه نمود.

Keywords:

فلسفه , هنر , زیبایی , هخامنشیان , آیینی , اساطیری