امتحان و ابتلا در بستر حوادث تکوینی و تشریعی از منظر قرآن و سنت

قوانین لا یتغیر و ثابت در عالم خلقت که همه انسانها را در رسیدن به رشد و تعالی هدایت می کنند در آیات قرآن به امتحان و گاهی به ابتلامعروفند، با سنت امتحان و ابتلا استعداد های بالقوه و ذاتی انسان فرصت بروز و فعلیت می یابند و قاعده لطف و هدایت برای انسان معنا می گردد.اهمیت و ضرورت سنت امتحان تا آنجاست که او مرا از غفلت به بیداری و از جاهلیت به علم و از عصیان به عبودیت سوق می دهد. هدف از اینسنت در قاموس تکوین الهی یادآوری نظام احسن است که عمل احسن می طلبد و در ازای آن به رحمت خالق متعال که هدف خلقت است را بهانسان ارزانی می دارد.از داده های حیات دنیوی و نظام باطنی وجود آنچه حاصل می شود امتحان خداوند برای توجه دادن انسان به نعمات خداوندی و استفاده ازاستعدادهای بالقوه برای ارزشمند و قیمتی کردن وجود و زندگی خویش است. این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ایسعی در بازیابی و اکتشاف آیات و روایات متقن در بیان امتحان و ابتلا در بستر حوادث تکوینی و تشریعی است. و برای این منظور از مجموعهتفاسیر قرآن و سنت نبوی و معصومین استمداد خواهد طلبید.

Keywords:

امتحان و ابتلاء , حوادث تکوینی , حوادث تشریعی , قرآن , سنت