رابطه بین سرمایه روانشناختی و مهارت های ارتباط بین فردی با عملکرد شغلی معلمان دوره ابتدایی شهرستان قائمشهر در دوران همه گیری اپیدمی کوید-۱۹

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سرمایه روان شناختی و مهارت های ارتباط بین فردی با عملکرد شغلی معلمان دوره ابتدایی شهرستان قائم شهر در دوران همه گیری اپیدمی کوید-۱۹، انجام شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، شامل کلیه معلمان دوره ابتدایی شهرستان قائم شهر در سال ۱۳۹۹ بود که ۲۷۸ نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه سرمایه روان شناختی لوتانز و همکاران (۲۰۰۷)، پرسشنامه مهارت های ارتباط بین فردی ماتسون (۱۹۸۳) و پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون (۱۹۹۲) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیونی) از طریق نرم افزار SPSS۲۳ در سطح اطمینان ۹۵ درصد (۰/۰۵=α) استفاده شد. یافته ها نشان داد که رابطه مثبت معناداری بین سرمایه روان شناختی و مهارت های ارتباط بین فردی با عملکرد شغلی معلمان وجود دارد، به طوری که این متغیرها ۵۴ درصد از عملکرد شغلی معلمان دوره ابتدایی در دوران همه گیری اپیدمی کوید-۱۹ را تبیین (پیش بینی) می کنند. یعنی، سهم هر یک از متغیرهای سرمایه روان شناختی و مهارت های ارتباط بین فردی در پیش بینی عملکرد شغلی معلمان دوره ابتدایی شهرستان قائم شهر در دوران همه گیری اپیدمی کوید-۱۹ متفاوت است. در این میان، متغیر مهارت های ارتباط بین فردی بیشترین سهم را در پیش بینی عملکرد شغلی معلمان دارد و بعد از آن سرمایه روان شناختی قرار دارد.

Keywords:

عملکرد شغلی , سرمایه روانشناختی , مهارت های ارتباط بین فردی