روند شکل گیری مفهوم انتزاعی نجات بخش در مسیحیت بر اساس مباحثات سنت آگوستین با اسپسگان مانوی در متون افریقای قرون اولبه میلادی

دعای اینکه عبسی (ع) جسم فیزیکی نداشته و مصلوب نشده است. اولین بار توسط شاخه های گنوستیک مسیحی، نظیر مانویانی که به شاخه مسیخیت ملحق شده بودند، مطرح شد. این آمر تفاوتی اساسی بین مسیح شناسی مانوی و ایین سنتی مسیحی محسوب می شود. در این مقاله تحلیلی- کیفی، ابتدا خلاصه ای از روند طرح تجسم الهی در پیکر عیسی مسیح براساس اناجیل و رسائل مسیحی، و سپس معرفی سه عیسایی که مانویان به آن باور داشتند، می آید. در ادامه، اثرپذیری متقابل این دو آیین در طرح تصویر عیسی (ع) به عنوان نجات بخش, بر اساس متون یافت شده از افریقای قرون اولیه میلادی بررسی سد. مباحثات اسپسگان مانوی پا سنت آگوستین درباره تحسم ماای ی البی حضرت عیسی (ع) در هنگام آفرینش و تصلیب, با تکیه بر مطالب انجیل نامه های پولس و متون مانویان» اساس تحلیل بود و نشان داد که روند شکل گیری مفهوم انتزاعی نجات بخش, یک اثرپذیری دوسویه در بین مسیحیان و مانویان، در قرون نخست میلادی بوده است.

Keywords:

مانویت , مسیحیت , مفهوم انتزاعی نجات بخش , سنت آگوستین