آموزش مهارت مثبت اندیشی بر خود تنظیم گری هیجانی و رضایت زناشویی دانشجویان زن متاهل شهر شیراز

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت مثبت اندیشی بر خود تنظیم گری هیجانی و رضایت زناشویی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان زن متاهل دانشگاه ازاد اسلامی شهرستان شیراز در سال ۱۳۹۸بود. ۳۰ دانشجو به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵) قرار گرفتند.. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خود تنظیم گری هیجانی، رضایت زناشویی و جهت انجام مداخله از برنامه آموزشی مهارت مثبت اندیشی فرم گروهی استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مهارت مثبت نگری موجب افزایش ابعاد خودتنظیمی هیجان و رضایت زناشویی در دانشجویان زن متاهل شد. همچنین، با توجه به اثر زمان، بین سه دورە زمانی در ابعاد خودتنظیمی هیجان و رضایت زناشویی تفاوت معناداری وجود داشت. اثر تعامل بین زمان اندازه گیری و گروه نیز بر میانگین نمرات ابعاد خودتنظیمی هیجان و رضایت زناشویی دانشجویان زن متاهل معنادار بود. بنابراین لازم است مثبت اندیشی به عنوان یک رویکرد اثر بخش بر ویژگی های روانشناختی افراد، مورد توجه متخصصین حوزه سلامت روان و خانواده قرار گیرد.

Keywords:

خود تنظیم گری هیجانی , رضایت زناشویی , مثبت اندیشی