بررسی رابطه بین هوشبهر نوجوانان اتیسم با اختلال رفتاری و انگیزش تحصیلی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوشبهر نوجوانان اتیسم با اختلال رفتاری و انگیزش تحصیلی بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل نوجوانان مبتلا به اوتیسم، انجمن اتیسم شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸- ۱۳۹۹ بودند. نمونه آماری شامل ۶۰ کودک که به صورت نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس انتخاب شدند ۳۰ کودک اتیسم و ۳۰ کودک غیر اتیسم که از این ۳۰ کودک اتیسم (۱۵ دختر و ۱۵ پسر) اوتیسم، و۳۰ کودک غیر اتیسم (۱۵ دختر و ۱۵ پسر) غیر اتیسم بودند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اوتیسم درنوجوانان. پرسشنامه مبتنی بر تجربه آخنباخ (ASEBA): الف – سیاهه رفتاری کودک برای سنین ۱۸-۶ (CBCL) ب – فرم گزارش معلم برای سنین ۱۸ -۶ (TRF) و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر. با تاکید بر مدل آماری رگرسیون مشخص گردید. این پژوهش نشان داد که بین هوشبهر نوجوانان اتیسم با اختلالات رفتاری و انگیزش تحصیلی رابطه وجود دارد. این یافته ها با یافته های، نلسون و همکاران، ۲۰۰۵، پین و همکاران، ۲۰۰۷، کافمن، ۲۰۰۱، تکلوی، ۱۳۹۰، بارت، ۲۰۰۰، میتچل و همکاران، براون و پرسی، ۲۰۰۷، پیت، ۱۹۹۹، بولئون و همکاران، ۱۹۹۴، علی اکبری، زهرا، ۱۳۹۸، کویزین و کالوس، ۲۰۱۴ مطابقت دارد.

Keywords:

هوشبهر , نوجوانان اتیسم , اختلال رفتاری , انگیزش تحصیلی , اتیسم