پیش بینی اضطراب جدایی کودک بر اساس سبک های دلبستگی مادر و اختلال دلبستگی در دانش آموزان دختر پایه های اول و دوم مدارس ابتدایی شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی علائم اضطراب جدایی بر اساس سلامت روان مادر، سبک های دلبستگی مادر، اختلال دلبستگی کودک و متغیرهای جمعیت شناختی، در دانش آموزان دختر دوره ابتدایی شهر اصفهان بود. بدین منظور، در قالب مطالعه ای توصیفی از نوع همبستگی، تعداد ۳۳۰ دانش آموز دختر پایه اول و دوم دوره ابتدایی شهر اصفهان به شیوه تصادفی خوشه ای انتخاب شده و مادران آن ها با استفاده از پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI-۴)، پرسشنامه ۹۰ سوالی فهرست علائم بالینی (SCL-۹۰-R)، پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسالان (AAQ) و پرسشنامه اختلال دلبستگی راندولف (RADQ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که تحصیلات والدین و نمرات دلبستگی ایمن مادر با علائم اضطراب جدایی، رابطه معکوس و معناداری دارند. بدین معنا که پایین بودن تحصیلات والدین و نمرات دلبستگی ایمن مادر با افزایش علائم اضطراب جدایی همراه است (p<۰/۰۵). همچنین مشاهده شد که سبک های دلبستگی ناایمن و اجتنابی مادر، شاخص های آسیب شناسی روانی مادر از قبیل اضطراب، افسردگی، حساسیت بین فردی، پرخاشگری و بدبینی، رابطه مستقیم و معناداری با علائم اضطراب جدایی کودک دارند. بدین معنا که افزایش گرایشات دلبستگی نا ایمن و اجتنابی، بالا بودن نمرات اضطراب، افسردگی، حساسیت بین فردی، پرخاشگری و بدبینی مادر، بالا بودن نمره اختلال دلبستگی کودک با بالا رفتن علائم اضطراب جدایی کودکان دختر همراه است (P<۰/۰۵). نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین متغیرهای مورد بررسی، اضطراب مادر ۴/۱۲ درصد، کیفیت دلبستگی کودک ۴ درصد، تحصیلات پدر۲/۲ درصد، دلبستگی ایمن مادر ۱/۴ درصد و چهار مولفه مذکور، درمجموع ۱۹/۹ درصد از علائم اضطراب جدایی کودکان را تبیین می کنند (p<۰/۰۵).

Keywords:

اضطراب جدایی , سلامت روان , سبکهای دلبستگی , اختلال دلبستگی , دانشآموزان دختر , دوره ابتدایی