بررسی نقش ورزش بر میزان تاب آوری و فراشناخت جامعه در دوران همه گیری ویروس کرونا و قرنطینه عمومی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش ورزش بر میزان تاب آوری و فراشناخت جامعه در دوران همه گیری ویروس کرونا و قرنطینه عمومی می باشد.جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه ورزشکاران و غیر ورزشکاران شهر سمنان می باشد.از پرسش نامه های مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون و مقیاس باورهای فراشناخت ولز استفاده شد. پرسشنامه به صورت اینترنتی در بین افراد توزیع شد که درنهایت با توجه به ریزش ها ۳۳۸ پرسشنامه (۵۰ درصد ورزشکار و ۵۰ درصد غیر ورزشکار) مورد قبول واقع شد. مقایسه نتایج با استفاده از آزمون t سنجیده شد. همچنین بررسی نرمال بودن داده ها با آزمون کلموگروف اسمیرنف صورت پذیرفت. آنالیز داده های پژوهش حاضر نشان داد که تفاوت معناداری بین فراشناخت (p=۰/۰۰۱) و تاب آوری (p=۰/۰۰۱) ورزشکاران و غیر ورزشکاران وجود دارد. میانگین تاب آوری و فراشناخت ورزشکاران در دوران استرس زا مانند ویروس کرونا به نسبت افراد غیر ورزشکار بالاتر بود. پژوهش حاضر بیان می دارد که در دوران کرونا و قرنطینه عمومی که یک وضعیت فشارزا و استرس آور برآورد می شود میانگین فراشناخت های ورزشکاران بالاتر از غیر ورزشکاران برآورد شد. ورزش از دو جهت، یکی راهی برای پیشگیری و تعدیل عوارض در شرایط استرس زا و دیگری به عنوان کمک درمانی برای کاهش عوارض شرایط تهدید زا موثر واقع می شود.

Keywords:

بحران کرونا , فراشناخت , ورزشکار , غیر ورزشکار , قرنطینه