بررسی نقش مولفه های هویت ساز برای افزایش حس تعلق به مکان درمحلات سنتی

بی شک بحران هویت بعنوان یکی از مهمترین چالش های فردی و اجتماعی در جوامع امروزی بروز نموده است که به دلیل سهم بسزای مولفههای هویت بخش در توسعه اجتماعات منسجم، فقدان هویت منجر به ظهور جوامعی منقطع یا فاقد ارتباط میان ساکنین با یکدیگر شود. ارتباطساکنان با یکدیگر و با محیط اقامتشان را اگر دلبستگی به محله تعبیر نماییم، تزلزل یا فقدان هویت ساکنان، تغییر شکل ساختمان ها و فضاها،تغییر در ارتباط ساکنان با ساختمان ها و فضاهای مسکونی بر میزان دلبستگی ساکنین به محله تاثیر گذار بوده و می تواند آثار سویی مانند مسئولیتگریزی، دل زدگی و بی تفاوتی که جنبه های فردی و اجتماعی دارد را سبب شود. اگر چه پژوهشهای مختلفی در خصوص دلبستگی به مکان انجامشده است، اما تاکنون پژوهشی در خصوص سنجش رابطه میان مولفه ای هویت ساز بر دلبستگی به مکان صورت نگرفته است و از این رو، پژوهشحاضر قصد دارد تا به بررسی تببین مولفه های هویت ساز برای افزایش حس تعلق به مکان در محله آقازمان شهر سنندج بپرازد. روش شناسی اینپژوهش از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر ماهیت روش توصیفی– استنباطی بوده و علاوه بر داده های کتابخانه ای از داده های میدانی نیزاستفاده شده است که برای نیل به اهداف پژوهش، از پرسشنامه برای ۰۳۳ خانوار از ساکنان این محله استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیلتوصیفی واستنباطی داده ها نیز، تحقیق از نرم افزارهای Amos و Spss بهره جست که یافته ها با تایید فرضیات نشان می دهد رابطه میانمولفه های هویت ساز )نماد،تزئینات،الگوهای گذشته(بر دلبستگی به محله تاثیر مثبت دارد. علاوه بر این، نتایج مدل سازی معادلات ساختاریداده های این تحقیق نشان می دهد که با بکارگیری مولفه ای هویت ساز در ساختار کالبدی محلات سنتی آقازمان دلبستگی به مکان نیز افزایشمی یابد. این تحقیق در بخش انتهایی با تبیین نقش مولفه های هویت ساز در ساختار کالبدی محلات سنتی بمنظور ارتقای دلبستگی به مکان درمیان ساکنان اینگونه محلات می پردازد.

Keywords:

مولفه های هویت ساز , حس تعلق به مکان , هویت , محلات سنتی