راهکارهایی برای بهبود جایگاه رقابت ملی ، در روند جهانی کردن

آیا جهان به سوی نظمی مشخص و خاص پیش می رود که در آن جایگاه و نقش همه کشورها تعریف شده است؟پاسخ این سؤال اگر مثبت یا منفی باشد، تجارت خارجی اهمیت ویژه ای برای کشورهای درحال توسعه جهان دارد. تجارت خارجی می تواند نیاز به صنعتی شدن دانش و تجربه لازم برای توسعه اقتصادی را فراهم آورد و ابزارهای دسترسی به آن را در اختیار این کشورها قراردهد. آنچه در این میان مهم است ، مساله ای به نام رقابت پذیری است که به شرایط و عوامل مؤثر در تجارت تاکید دارد و افزایش رقابت پذیری هسته رشد اقتصادی و بالا بردن استاندارد زندگی است. رقابت پذیری چیست؟ از رقابت پذیری تعاریف مختلفی ارائه شده که با توجه به اهمیت موضوع مهمترین آنها ارائه می شود: ۱-سطحی از تولید کالاها و خدمات کشور که در شرایط بازار آزاد بتواند تقاضای بازارهای جهانی را جذب کند و سطوح مختلف این تقاضا را بر آورده سازد و درعین حال به این وسیله در آمد واقعی شهروندان را در بلند مدت افزایش دهد، انعکاسی از سطح رقابت پذیری آن کشور است. ۲-رقابت پذیری به معنای توانایی در افزایش تولید از طریق خلق کالاها و خدماتی با سطح بالاست که بتواند پاسخ شایسته ای به معیارهای بازار جهانی بدهد. انجمن رقابت پذیری آمریکا « توانایی در به دست آوردن و حفظ بازارهای داخلی و خارجی » ۳-رقابت پذیری عبارت است از انجمن رقابت پذیری ملی ۴-رقابت پذیری را می توان به صورت توانایی یک اقتصاد برای ثابت نگه داشتن سهم خود در بازارهای بین المللی و یا افزایش سهم خود در بازار هر فعالیتی که انجام می دهد تعریف کرد، به شرطی که استانداردها زندگی رابرای حاضران در فرآیند رقابت پذیری بهبود بخشد و یا دست کم مانع افت این استانداردها شود. رقابت پذیری می تواند در معانی زیر باشد: الف)رقابت هزینه ای (رقابت در پایین آوردن هزینه ها) ب)رقابت واقعی(رقابت در کسب شرایط مطلوب برای تقاضا در بازارهای جدید ج)رقابت در نوآوری