بکارگیری سیستم های اندازه گیری غیر متعارفِ بیش نوسان

استفاده از سیستم های اندازه گیری مناسب، باعث کاهش ریسک پذیرش محصولات معیوب می شود و تناسب یک سیستم اندازه گیری نیز بر اساس عدم قطعیت یا میزان نوسانات آن نسبت به تلرانس سنجیده می شود . برای این سنجش از قانون مبنای ده استفاده می شود. مطابق با قانون مبنای ده، سیستم اندازه گیری زمانی مورد پذیرش است که میزان نوسانات آن نسبت به تلرانس کمتر از ده درصد باشد. دربرخی از استانداردهای مدیریت کیفیت نظیر استانداردهای مدیریت کیفیت در صنایع خودرو، این نسبت با R&R% نمایش داده می شود. بهره گیری از این قانون باعث می شود که از توان بالقوه سیستم های اندازه گیری استفاده نگردد و درجایی که سازمان هنوز مجال تصمیم گیری بر روی اندازه های خوانده شده را دارد، بدنبال جایگزینی مناسبتر برای سیستم اندازه گیری خود باشد، درحالی که ممکن است درپی این جایگزینی (که اغلب در بلند مدت محقق می گردد ) هزینه های غیر ضروری به سازمان تحمیل گردد. در این مقاله سعی شده است تا یک راه حل سریع برای استفاده از سیستم های اندازه گیری غیر متعارف و با میزان نوسانات بیش از حد معمول (بیش نوسان) ارائه گردد . همچنین سعی گردیده است تا قانون مبنای ده از نقطه نظر آماری مورد نقد قرار گیرد. در انتهای این مقاله مثالی از یک سیستم اندازه گیری بیش نوسان ارائه گردیده است

بکارگیری سیستم های اندازه گیری غیر متعارفِ بیش نوسان Keywords:

تجزیه و تحلیل سیستم اندازه گیری , عدم قطعیت , قانون مبنای ده