نقش دولت و سازمان های دولتی در کار آفرینی وآسان سازی سازوکارهای آن در پرتو فرهنک و حقوق کار

کارآفرینی به عنوان عامل کلیدی رشد و توسعه اقتصادی در عصر مدرن شناخته شده است. طی چند ساله گذشته، دولت ها به طوری جدی به تشویق کارآفرینی پرداخته اند، چراکه دولت ها و سازمان دولتی نظیر وزارت کار و وزارت صنعت را باید کارگزار و عامل اصلی کار آفرینی دانست. باآگاهی از نیازهای کارآفرینان و مشاغلی که نیاز به حمایت دارند، به نظر می رسد که دولت در بهترین موقعیت برای تعیین سیاست و طراحی برنامه ها با هدف تشویق کارآفرینی باشد. دولت از طریق اعمال خط مشی در وزارتخانه ها و موسسات می تواند موجب شکوفایی کارآفرینی شود. در پژوهش حاضر تلاش بر آن است که ضمن تشریح ترمینولوژی کار آفرینی، بایسته های حقوق کار، نقش دولت و سازمان های دولتی در کار آفرینی وآسان سازی سازوکارهای آن در پرتو فرهنک و حقوق کار مورد ارزیابی و بررسی قرار گیرد. لذا عهده دار پاسخ به این پرسش اصلی است که: دولت و سازمان های دولتی در کار آفرینی وآسان سازی سازوکارهای آن در پرتو فرهنک و حقوق کار چگونه و تحت چه شرایطی می توانند نقش آفرینی کنند؟ داده ها و نتایج پژوهش نشان داده اند که دولت ها با کاستن نقش خود در امر تصدی گرایی، آموزش کارآفرینی، اصلاحات ساختاری و نهادسازی، ایجاد موسسات آموزشی دولتی خصوصی، پرورشگاه های کسب و کار کوچک، مشاوره های مالی فنی و مدیریتی و اطلاع رسانی دولت در کار آفرینی و آسان سازی شرایط سازو کارهای آن نقش آفرینی کند. لازم به یاد آوری است که پژوهش حاضر از منظر هدف کاربردی است. از منظر چگونگی گرد آوری داده ها، مشاهده، مطالعه و فیش برداری و از منظر تحلیل داده ها کیفی است. پژوهش حاضر از منظر ماهیت، توصیفی می باشد.

Keywords:

توسعه اقتصادی , کار آفرینی , دولت , سازمان های دولتی , حقوق کار , فرهنگ کار