نقش GIS در پیشگیری وضعی از بزه دیدگی گردشگران خارجی در ایران

شکست برنامه های اصلاح و تربیت بزهکاران در نظام عدالت کیفری، متفکران سیاست جنایی را به دست کشیدن از تمرکز بر اصلاح انگیزش های مجرمانه بزهکار و در عوض، تأکید بر کاهش فرصت های فیزیکی و محیطی ارتکاب بزه سوق داده است. پیشگیری محیط مدار و وضعیت محور، لزوم تعمیق پیوند میان دو دانش گردشگری - و به ویژه اکوتوریسم - با جرم شناسی را بیش از پیش ضروری می نماید. کاربست های پیشگیری وضعی، ظرفیت اثربخشی چشمگیری بر کاهش نرخ بزه دیدگی جهانگردان خارجی در بازدید از نواحی خاص جغرافیایی در ایران دارد. موارد ارتکاب توهین، ایراد ضرب و جرح، گروگان گیری و حتی قتل عمد گردشگران خارجی در ایران، از موانع توسعه پایدار شاخص های امنیت ملی در کشور است. طراحی و بکارگیری «سامانه های اطلاعات جغرافیایی» اثربخشی فراوانی در بهبود نظارت لحظه به لحظه مدیران و متصدیان تأمین امنیت گردشگری بر سالم سازی محوطه مورد گردش داراست. فناوری GIS ضمن توانمندسازی پلیس در رصد مخفیگاه های مجرمان سازمان یافته و باندی به طور عام در همه جرائم، خصوصاً تشخیص وضعیت امنیت محیطی گردشگاه های بالقوه خطرساز (بیابان، تالاب، غار و ...) برای گردشگرد خارجی را سنجش پذیر می نماید. این مقاله با تشریح ارجحیت« الگوی نظارت الکترونیکی بر اساس داده های روا و پایای سامانه های اطلاعات جغرافیایی» بر « الگوی گشت زنی پیاده» نیروی انتظامی جهت تأمین امنیت گردشگران خارجی نشان می دهد GIS، نقطه عطف میانکنش« جرم شناسی پیشگیری محیطی» و «اکوتوریسم» در حمایت شایسته از گردشگران خارجی در مقابل بزه دیدگی است.

Keywords:

پیشگیری وضعی , GIS , راهبردهای نظارت کیفری , نظریه جرم شناختی فرصت