اثربخشی روان درمانی انگیزشی بر تحمل پریشانی و رفتارهای پرخطر در دانش آموزان خود آسیب رسان

رفتارهای پرخطر یکی از مهم ترین مشکلات تهدید کننده برای سلامت جسمانی، روانشناختی و اجتماعی فرد و جامعه به شمار می رود؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان درمانی انگیزشی بر تحمل پریشانی و رفتارهای پرخطر در دانش آموزان خود آسیب رسان دوره دوم متوسطه بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان پسر خود آسیب رسان مقطع متوسطه دوم مدارس ناحیه یک شهر سبزوار می باشند، که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بودند؛ در این پژوهش از بین دانش آموزان پسر خود آسیب رسان مقطع دوم متوسطه با توجه به ملاک های ورود و خروج تعداد ۴۵ نفر به بعنوان نمونه انتخاب می شوند. افراد مورد مطالعه به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب می شوند و به روش تصادفی ساده ۳۰ نفر در گروه ها (۱۵ نفر گروه کنترل و ۱۵ نفر گروه آزمایش) قرار می گیرند. ابزار جمع آوری داده ها عبارت بود از پرسشنامه تحمل پریشانی و پرسشنامه خودآسیب رسانی. داده ها، با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۶ و آزمون های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تحلیل واریانس دو عاملی تحلیل شد. یافته ها نشان داد که روان درمانی انگیزشی بر تحمل پریشانی و رفتارهای پرخطر در دانش آموزان خود آسیب رسان تاثیر دارد. براساس نتایج این پژوهش می توان گفت که استفاده از روان درمانی انگیزشی بر بهبود تحمل پریشانی و رفتارهای پرخطر در دانش آموزان خود آسیب رسان دوره دوم متوسطه تاثیر دارد.

Keywords:

روان درمانی انگیزشی , تحمل پریشانی , رفتارهای پرخطر , دانش آموزان خود آسیب رسان.