تاثیر ادراک مطلوبیت فضای ورزشی پارکی بر فرهنگ شهروندی با نقش میانجی سر زندگی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیرادراک مطلوبیت فضای ورزشی پارکی بر فرهنگ شهروندی با نقش میانجی سر زندگی و ارائه مدل بود. تحقیق به روش توصیفی – تحلیلی و به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری کلیه افراد ۱۸ سال به بالا که حداقل هفته ای دوبار از فضاهای ورزشی در شهر تهران استفاده می کنند جامعه آماری تحقیق را تشکیل دادند. براساس جدول کوکران برای جامعه نامحدود ۳۸۴ نفر در نظر گرفته می شود که با احتساب ۵% احتمال ریزش ۴۰۰ نفر به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. یرای اندازه گیری متعیرهای تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته ادراک مطلوبیت فضای ورزشی پارکی، فرهنگ شهروندی توسلی (۱۳۸۸)، سر زندگی شهری رخشانی نسب و رشیدیان (۱۳۹۶) استفاده شد. در این پژوهش برای اعتبار سازه (تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی)، برای تعیین پایایی مدل از پایایی ترکیبی و آلفای کرونباخ و از شاخص های روایی واگرا و همگرا (Ave) و مدل سازی معادلات ساختاری از نرم افزارهای اس.پی.اس نسخه ۲۳ و پی.ال.اس نسخه ۲ استفاده شد. شاخص برازش مدل ۷۲/۰ GOF= گزارش شد. نتایج نشان داد که ادراک مطلوبیت فضای ورزشی پارکی بر فرهنگ شهروندی با نقش میانجی سر زندگی تاثیر دارد. بنابراین اگر اماکن ورزشی فضایی پارکی امن و مطلوب را فراهم سازیم و فعالیت ها و تفریحات سالم به گونه ای سازمان یافته و مطابق با ارزش های جامعه میسر گردد، حضور فعال مردم و به تبع آن سرزندگی و زیست پذیری افراد جامعه افزایش می یابد.

Keywords:

ادراک مطلوبیت فضای ورزشی پارکی , فرهنگ شهروندی , سر زندگی