باز زنده سازی بافت های تاریخی شهری با تکیه بر رویکرد گردشگری

بافت های قدیم و کهن شهرها به واسطه قدمت و وجود عناصر با ارزش تاریخی، موقعیت مناسب ارتباطی، دارای جایگاه منحصر به فردی در ساختار فضایی و کارکردی شهر می باشد. توسعه سریع شهرنشینی، تاثیرات قابل توجهی بر بافت های کهن و تاریخی بر جای گذاشته است، که این خود تخریب و فرسودگی بافت های مذکور را به همراه دارد. امروزه توجه به بافت های کهن و رفع ناپایداری آن ها به موضوع جدی و محوری تبدیل شده است، به گونه ای که لزوم مداخله در این بافت ها را در دوره های مختلف زمانی مطرح می کند. رویکرد های مرمت و بهسازی شهری در سیر تکامل و تحول خود از بازسازی، باز زنده سازی، نوسازی وتوسعه مجدد به بازآفرینی و نوزائی شهری تکامل یافته و در این مسیر گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری تجربه کرده است. بافت تاریخی شهرها که اغلب گنجینه ای از عناصر ارزشمند معماری و شهرسازی را توامان در خود دارد، سرمایه ای بالقوه و نهفته به منظور جذب گردشگران به حساب می آیند. با جذب گردشگر در مقیاس محلی، ملی و حتی جهانی می توان ضمن تامین هزینه ای حفاظتی بافت، زمینههای تحرک اقتصادی را برای شهر و شهروندان به وجودآورد.

Keywords:

احیا , بافت تاریخی , باز زنده سازی , گردشگری