نقش میانجی گری گرایش های معنوی در رابطه بین تنظیم شناختی هیجان با سازگاری زوجی

سابقه و هدف: در دهه های اخیر پژوهشگران به رضایتمندی و سازگاری زندگی زناشویی که یکی از مسائل اصلی زندگی خانوادگی محسوب می شود به طور گسترده ای توجه کرده اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی گری گرایش های معنوی در رابطه بین تنظیم شناختی هیجان با سازگاری زوجی انجام شده است. روش کار: این پژوهش از نوع همبستگی و در زمره تحقیقات بنیادی است. جامعه آماری پژوهش زوجین ۲۰-۶۰ سال ساکن شهرهای تهران و همدان در سال ۱۳۹۸ بود که دست کم دو سال زندگی مشترک داشتند و در حال حاضر با هم زندگی می کردند. از میان آنان نمونه ای به تعداد ۴۰۰ نفر (۲۰۰ مرد و ۲۰۰ زن) به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش پرسش نامه معنویت (SQ)، پرسش نامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ) و پرسش نامه سازگاری دونفره (DAS) بود. برای تحلیل داده های پژوهش نیز از الگویابی معادلات ساختاری استفاده شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان تضاد منافعی گزارش نکرده اند.یافته ها: یافته ها نشان داد که الگوی تدوین شده از نظر آماری شاخص های برازش قابل قبولی داشت و روابط معنادار مثبت بین متغیرها نشان داد که گرایش معنوی همراه مولفه تنظیم شناختی هیجان در پیش بینی گرایش به سازگاری زناشویی نقش داشت. نقش میانجی گری گرایش های معنوی با معناداربودن و همبستگی رابطه تنظیم شناختی هیجان مثبت و سازگاری زوجی و همچنین نقش میانجی گری گرایش های معنوی با همبستگی رابطه تنظیم شناختی هیجان منفی و سازگاری زوجی تبیین شده است و بر اساس مقادیر شاخص برازش یافته الگوی پژوهش، معناداربودن مسیر متغیر سازگاری زوجی با گرایش های معنوی به اثبات می رسد. نتیجه گیری: تنظیم شناختی هیجان با درک عواطف زوجین و ایجاد فرصتی برای پردازش شناختی (از جمله پردازش شناختی هنگام خشم و عصبانیت) به بهبود رابطه می پردازد و گرایش های معنوی می تواند پیش بینی کننده معنی دار سازگاری زناشویی و رضایت از زندگی در میان زوجین باشد و موجب ارتقای کیفیت روابط بین زوجین شود.

Keywords:

تنظیم شناختی هیجان , سازگاری زوجی , گرایش های معنوی