سنخیت علی و معلولی از منظر ملاصدرای شیرازی و فخرالدین رازی

یکی از مباحث چالش برانگیز در مکتب فلسفی صدرای شیرازی و امام فخر رازی، مسئله ی سنخیت میان علت و معلول است. آیا سنخیت علی و معلولی در تفکر صدرایی و فخر رازی امری پذیرفته شده است یا مردود است؟ آیا صدرای شیرازی و فخر رازی در مسئله ی سنخیت علی و معلولی، اشتراک نظر دارند یا دیدگاهی متفاوت برگزیده اند؟ در پاسخ به سوالات فوق در این مقاله نشان داده می شود که چگونه صدرای شیرازی، سنخیت میان علت و معلول را امری مسلم و بدیهی می داند و معتقد است که هر معلولی از هر علتی به وجود نمی آید و در نظام طبیعت، نظمی حکم فرماست که گویای روابط دقیق میان اشیاء است و چگونه در طرف مقابل، فخر رازی، سنخیت میان خدای متعال و مخلوقات را به دلیل اشتراک میان وجود واجب و وجود ممکن، محدود شدن قدرت الهی انکار می کند و آن را با مقام تنزیه خدای متعال در تعارض می داند.

Keywords:

سنخیت , علت , معلول , ملاصدرا , فخر رازی