نانوتکنولوژی از فناوری های مهم و کلیدی در عرصه علوم وفنون جهان امروز محسوب می شود . نانوتکنولوژی همان کنتل چیدمانی اتمها و ملکولها برای ساخت اشیا و بعبارت دیگر ساخت اشیا با دقت ملکولی و اتمی می باشد. فعالیتهای علمی و پژوهشی نانوتکنولوژی در عرصه بهداشت محیط توانسته است با طرح دانش فنی و به تولید رساندن جاذبه های ویژه در مقیاس نانومتری سهم ارزنده ای در حذف آلاینده داشته باشد که یقینا در فرایندهای تصفیه آب ، فاضلاب ، پسابهای صنعتی و رفع آلودگی هوا موثر است . برنامه های اجرایی در نظر گرفته شده در عرصه نانوتکنولوژی سبب کاهش 10% مصرف انرژی در دهه اول هزاره جدید ( به ارزش یکصد میلیارد دلار ) خواهد شد. این میزان کاهش مصف انرژیپیشگری از انتشار مقدار قابل توجهی از آلاینده های زیست محیطی را بدنبال خواهد داشت . ابعاد حمایتی و تاثیر نانوتکنولوژی در حفظ محیط زیست و کاهش آلودگی های آن متعدد است که از جمله می توان به دستیابی به دانش تولید تن پوش های ضد لک و گسترش آن اشاره کرد که به میزان زیادی از تولید دترجنت ها و مواد شیمیایی زداینده لک و آزاد سازی آنها در محیط کاسته است و این روند همچنان ادامه دارد. همچنین تولید نانو کامپوزیتها عرصه دیگری از فعالیتهای این تکنولوژی می باشد که با استفاده از آنها می توان فلزات سمی آب همجون جیوه و سرب را جداسازی و حذف نمود. بهره گیری از نانوکاتالیست ها در اگزوز خودروها زمینه ساز تبدیل کاتالیستی الاینده های گازی به ملکولهای غیر مضر و در نتیجه کاهش آلودگی هوا بوده است. فیلترهای که اخیرا با بهره گیری از نانوتکنولوژِی تولید شده اند قادر به تجزیه و تصفیه گازهای مضر ناشی از سوختن سوخت های فسیلی و دخانیات و حتی تصفیه میکروبهای موجود در هوا ، عوامل الرژی زا و بوی بد ناشی از کپک یا زباله می باشند . در صنعت این نانوفیلترها قادر به تصفیه بخارها و گازهای سمی حاصل از فعالیتهای صنعتی تولید پلاستیک ها ، رنگ ها و روغن ها با کارایی بسیار بالا هستند بطوری که قادرند مواد آلی فرار را اکسید کرده و موجودات زنده معلق در هوا را از بین ببرند. با توجه به توانمندی های فراوان نانوتکنولوژی سبز و بزاری موثر برای دستیابی به توسعه پایدار در نظر گرفت . بدیهی است ورود این تکنولوژی به عرصه بهداشت محیط و برخورد صحیح و تخصصی با آن می تواند در بسیاری از برنامه های راهبردی آتی کمکی موثر و سودمند باشد.