شناسایی راهکارهای طراحی برای به حداقل رساندن ضایعات ساختمانی در ایران

صنعت ساخت و ساز به عنوان یکی از بزرگترین صنایع ایران و جهان از اصلی ترین منابع مصرف کننده و تولیدکننده ضایعات است که دارای چندین اثر زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی است. به دلیل افزایش نگرانی های زیست محیطی و بالا رفتن حجم ساخت و ساز و تخریب، نگرانی برای میزان ضایعات ساختمانی و مدیریت آن از اهمیت زیادی برخوردار است؛ مطالعات زیادی در زمینه بازیافت ضایعات ساختمانی بعد از تخریب ارائه شده است، در حال حاضر مطالعه ای در زمینه شناسایی و علت تولید ظایعات در ایران صورت نگرفته است؛ بدین منظور پژوهش حاضر با هدف بررسی نگرش معماران ایرانی در زمینه به حداقل رساندن ضایعات، با بررسی ادغام راهبردهای به حداقل رساندن ضایعات در فرآیندهای طراحی فعلی، بررسی شیوه های مدیریت زباله و تعیین مسئولیت ها و موانع مدیریت ضایعات انجام شده است. در این پژوهش از روش پرسشنامه ای مبتنی بر مضامین کاهش ضایعات ساختمانی استفاده شده است و برای نشان دادن نرمال و غیرنرمال بودن توزیع متغیرها از آزمون کولموگروف -اسمیرنوف و همچنین از ضریب همبستگی پیرسون هم برای بررسیمعناداری بین متغیرها کمک گرفته شده است و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از نرم افزار تحلیل آماری (اسپی اس اس) استفاده شده است. نتایج نشان داد معماران ایرانی از اهمیت نقش خود نسبت به کاهش ضایعات ساختمانی آگاهی دارند و به منظور کاهش آن گاها تلاش میکنند اما در جهت بعضی جهات توسط یکسری عوامل بازدارنده محدود هستند و تلاش آنها نمیتوانند تاثیر کامل داشته باشد.

Keywords:

ساخت و ساز , تخریب , بازیافت , ضایعات ساختمانی , کاهش ضایعات ساختمانی