اهمیت پیوستگی مناظر تاریخی و ابزارهای نوین حفاظتی نمونه موردی شهر کهن اصفهان

پیوستگی،بخشی از الزامات ذاتی شهر و یکی از مولفه های اصلی رشد و تکامل مناظر در شهرهای سنتی به شمار می آید که در پی تغییرات ،با گذشت زمان به دست آمده است.پیوستگی مناظر شهری تاریخی اصفهان،بیانگر هویتی است که طی دوره ای طولانی از تاریخ و زندگی و فعالیت نسل های پی در پی تشکیل گردیده و در این مسیر،تغییر و تحولات گسترده ای را در دوره پایتختی صفویه تجربه نموده است.سرعت و گستردگی توسعه های شهری معاصر،با ایجاد گسست های عمیق در مناظر شهری تاریخی،هویت چنین شهرهایی را به شدت تهدید می کند.رنگ باختن مفهوم پیوستگی در مناظ ر شهری،صحیح درک نشدن مفهوم سنتی آن و ظهور مناظرشهری سازگار در طراحی های مدرن،از تبعات چنین توسعه ای است که خود،بزرگ ترین مسئله حفاظت شهری به شمار می آید.این مقاله،تلاش دارد تا نشان دهد که پیوستگی ،یکی از کلیدی ترین عوامل در توانایی و درک تمامیت انسجام یافته شهرهای سنتی بوده و قرائت لایه های مختلف تاریخی کالبدی و نمادین را برای نسل های گوناگون امکان پذیر می سازد.با درک صحیح مفهوم و اهمیت - پیوستگی مناظر شهری تاریخی و کارآیی نگرش های رشد یافته حفاظتی،می توان به بازیابی و ارزش گذاری دقیق تر ثروت های فرهنگی در شهرهای سنتی پرداخت.اساس رویکرد منظر شهری تاریخی،مبتنی بر حفظ پیوستگی و احترام به ارزش های تاریخی و فرهنگی گذشته در روند توسعه و تغییر است.شهر اصفهان که نمونه بارز پیوستگی و مرجع مناظر شهری تاریخی است،به عنوان نمونه موردی انتخاب و از طریق روشی کیفی و راهبردی کل نگر،مناظر شهری تاریخی اصفهان تفسیر و روایت شده اند.

اهمیت پیوستگی مناظر تاریخی و ابزارهای نوین حفاظتی نمونه موردی شهر کهن اصفهان Keywords:

مناظر سنتی , پیوستگی و هویت , پیوستگی بصری , تفاهم نامه وین , اصفهان صفویه