اثربخشی بسته فرزندپروری مبتنی بر روان درمانی انگیزشی برپرخاشگری پسران مبتلا به نافرمانی مقابله ای

مقدمه:اختلال نافرمانی مقابله ای یکی از مشکلات رفتاری در کودکان است که پیامدهای زیادی برای کودک و خانواده دارد و می تواند بر کیفیت تعامل والد و کودک نقش داشته باشد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی برروان درمانی انگیزشی برپرخاشگری کودکان مبتلابه نافرمانی مقابله ای بود. روش کار:روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای پسران ابتدایی مبتلا به نافرمانی مقابله ای در منطقه ۳ شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود که به روش نمونه گیری هدفمند ۴۰ نفر از مادرانیکه پسران مبتلا به نافرمانی مقابله ایداشتند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(۲۰ نفر)  و گواه(۲۰ نفره) جایگزین شدند. ابزار پژوهش سیاهه پرخاشگری اهواز زاهدی فر و همکاران (۱۳۷۹) بود. گروه آزمایش ۱۵ جلسه یک ساعته در جلسات آموزشی فرزندپروری مبتنی بر روان درمانی انگیزشی شرکت کردند. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری و با نرم افزار Spss ۲۶ تحلیل شد. یافته ها: میانگین خشم و عصبیت از ۶۵/۳۶ به ۰۵/۲۲، میانگین تهاجم و توهین از ۵۰/۱۷ به ۷۰/۱۱ و میانگین لجاجت و کینه توزی از ۶۵/۱۷ به ۳۵/۱۱ بعد از مداخله کاهش یافت. نتایج آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری (۰۰۱/۰P<) نشان داد که آموزش فرزندپروری مبتنی بر روان درمانی انگیزشی منجر به بهبود خشم و عصبیت، تهاجم و کینه، و لجاجت و کینه توزی شد. نتیجه گیری:میتوان گفت آموزش فرزندپروری مبتنی بررواندرمانی انگیزشی موجب کاهش پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای می گردد و می توان از این آموزش در جهت کاهش پرخاشگری کودکان استفاده نمود.

اثربخشی بسته فرزندپروری مبتنی بر روان درمانی انگیزشی برپرخاشگری پسران مبتلا به نافرمانی مقابله ای Keywords:

Oppositional defiant disorder , Aggression , Parenting Education , Motivational Psychotherapy , اختلال نافرمانی مقابله ای , پرخاشگری , فرزندپروری , روان درمانی انگیزشی