مقایسه تاثیر یادگیری مشارکتی و شیوه سنتی یادگیری (سخنرانی) بر مهارت های ارتباطی دانشجویان مقطع پایه رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز درسال ۱۳۹۸

پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر یادگیری مشارکتی و شیوه سنتی یادگیری بر مهارت­های ارتباطی دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال ۱۳۹۸ انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانشجویان علوم پایه دانشکده پزشکی شیراز در سال ۹۸ بود. نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران ۲۰۸ نفر تعیین گردید. که به روش یادگیری مشارکتی آموزش دیدند و مهارتهای ارتباطی قبل و بعد از آموزش مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش از پرسشنامه مهارتهای ارتباطی کوئین دام که مشتمل بر ۳۴ سوال است و توسط موسسه کوئین دام (۲۰۰۴) منتشر شده است استفاده شد. داده­های گردآوری شده با استفاده از آزمون­های آماری تی استیودنت و مقایسه زوجی در نرم­افزار spss نسخه ۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش حاضر نشان داد میانگین و انحراف معیار دانشجویان شیوه آموزشی سنتی (۴۶/۲ ±۵۴/۱۴۰) و میانگین و انحراف معیار دانشجویان شیوه آموزشی مشارکتی (۹۸/۱ ±۳۱/۱۴۲) می باشد. براساس نتایج این پژوهش می توان اظهار داشت دانشجویان آموزش دیده به روش مشارکتی از بینش و آگاهی بالاتر درخصوص فرایند ارتباط و همین طور از قاطعیت بیشتری نسبت به دانشجویان شیوه سنتی برخوردار می باشند. نتایج پ‍ژوهش نشان داد که شیوه آموزشی مشارکتی بر میزان مهارت ارتباطی دانشجویان تاثیرگذار بوده است و دانشجویان از میزان مهارت ارتباطی بیشتری نسبت به قبل از آموزش برخوردار بوده­اند و یادگیری مشارکتی به شکلی معنادار موجب تعالی و ارتقای مهارتهای ارتباطی دانشجویان در گروه مشارکت محور گردیده است.

مقایسه تاثیر یادگیری مشارکتی و شیوه سنتی یادگیری (سخنرانی) بر مهارت های ارتباطی دانشجویان مقطع پایه رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز درسال ۱۳۹۸ Keywords:

یادگیری مشارکتی , آموزش سنتی , مهارت های ارتباطی , دانشجویان