بررسی ابعاد مقیاس بی نزاکتی درک شده در تعاملات فراگیر- فراده

مقدمه: هدف این مطالعه، استخراج ابعاد مقیاس بی نزاکتی درک شده از سوی فراگیر و فراده در فرایند آموزش پرستاری دانشگاه علوم پزشکی زنجان می باشد.  روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مقطعی ابزارسازی بود. نمونه ها ۲۰۰ نفر از دانشجویان پرستاری بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزاری که توسط Clark و همکاران طراحی شده بود، به کار گرفته شد و متخصصان روان سنجی در رشته آموزش پزشکی و زبان انگلیسی در این زمینه همکاری داشتند. جهت بررسی پایایی از روش­های باز­آزمایی و محاسبه آلفای کرونباخ و برای تعیین روایی ساختاری ابزار نیز از روش تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. نتایج: تحلیل عاملی اکتشافی بخش اول مقیاس مذکور وجود چهار عامل را احراز کرد که در مجموع ۷۲/۶۰ % درصد واریانس کل مقیاس را تبیین می­کنند. این مولفه ها با عناوین بی نزاکتی دانشجو در کلاس درس، عدم انگیزه دانشجو، عدم برنامه­ریزی و آمادگی دانشجو، بی­تفاوتی دانشجو نسبت به نظرات دیگران، نام­گذاری شدند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی بخش دوم مقیاس نیز وجود سه عامل را احراز کرد که در مجموع ۶۹/۶۴ % درصد واریانس کل مقیاس را تبیین می­کنند. این مولفه­ها نیز با عناوین بی نزاکتی استاد در کلاس درس، عدم تدریس اثر بخش و نداشتن مهارت­های ارتباط بین­فردی موثر، نامگذاری شدند. آلفای کرونباخ کل قسمت اول مقیاس ۹۳۳/۰ و آلفای کرونباخ کل قسمت دوم مقیاس ۹۵/۰ بدست آمد. نتیجه گیری: ابزار برای بررسی بی­نزاکتی درک شده در فرآیند آموزش پرستاری قابل قبول بوده و می توان با آن میزان بی نزاکتی را در بین دانشجویان پرستاری بررسی نموده و راهکارهایی برای پیشگیری از آن اندیشید.

Keywords:

Incivility , Interactions , Learner-Trainer , بی نزاکتی درک شده , تعاملات , فراگیر- فراده