بررسی ارتباط سندرم فومو با ریسک پذیری و ریسک گریزی در فعالان بور س

با گسترش صفحات مجازی و تاثیر و کنجکاوی افراد نسبت به زندگی دیگران بیش از پیش شاهد سندرم فومو هستیم که آن را به عنوان ترس از دست دادن تجارب لذت بخش دیگران می دانیم. از آنجا که صفات شخصیتی ریسک پذیری و ریسک گریزی را جز جدا ناشدنی از زندگی افراد می دانیم، بر آن شدیم تا در این مطالعه رابطه بین سندرم فومو و ریسک پذیری و ریسک گریزی را بررسی کنیم. طرح این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش از بین زنان و مردان ساکن شهر شیراز است؛ ۱۰۰ نفر از آنان (۵۲ نفر زن و ۴۸ نفر مرد) که در بورس فعالیت داشته اند، از طریق روش نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شده اند. جهت بررسی سندرم فومو از پرسشنامه پرزیبیلکسی و جهت سنجش ریسک پذیری و ریسک گریزی از پرسشنامه "ریسک پذیری کاری پاول" استفاده شده است؛ و با استفاده از نرم افزار Spss۲۳ به تحلیل داده های جمع آوری شده پرداختیم . جهت تحلیل داده های مذکور از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آنار استنباطی (همبستگی پیرسون و تی مستقل ) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد بین فومو و ریسک پذیری در سطح معناداری ۰.۰۵ رابطه معناداری وجود ندارد (r=۰.۸۹)، اما بین فومو و ریسک پذیری رابطه مثبت معناداری وجود داشت (r=۰.۰۰). یافته های حاصل نشان می دهد، تجربه سندرم فومو باعث ریسک پذیری افراد برای تجربه ها و موقعیت های جدید نمی شود بلکه آنها را به سمت ریسک گریزی و ماندن در شرایط موجود سوق می دهد.

Keywords:

سندوم فومو , ریسک پذیر , ریسک گریزی , بورس