نقش شبکه دسترسی در تکوین بافت تاریخی اهواز

در ابتدای قرن گذ شته شبکه حمل و نقل سواره به عنوان ب ستر تو سعه در تقابل با حفاظت بافتهای تاریخی شهرهای کشور قرار گرفت و احداث راه های سواره رو در این شهرها همچون تیغی بر پیکر بافتهای ارزشمند تاریخی وارد آمد. لیکن شکل گیری بافت تاریخی شهر اهواز که از اواخر دوره قاجار انجام شد از این حیث به عنوان یک استثناء در میان شهرهای کشور مطرح است که نه تنها توسط شبکه دسترسی سواره تخریب نگشت بلکه توسعه این بافت کاملا در تعامل با شبکه معابر بوده است. لذا این پژوهش تلاش نموده است تا با روش تفسیری تاریخی به بررسی سیر تحول شبکه معابر بافت قدیم اهواز بپردازد و نقش آن را در تکوین این بافت رو شن نماید. نتایج پژوهش نشان داد احداث شبکه معابر اهواز عامل ا صلی تکوین بافت تاریخی ا ست که از آغاز مبتنی بر ایده های نوین شهر سازی بوده و این امر به ویژه در دوره پهلوی اول با تاکید بیشتری ادامه یافته ا ست. این تعامل به کارآمدی این شبکه در طول سالیان درازی کمک نموده و یکی از عوامل هویتبخش بافت تاریخی اهواز بوده است و حتی در حال حاضر نیز با اقدامات بهسازی قابلیت پاسخگویی به تردد در این بافت را داراست.

Keywords:

شبکه دسترسی , اهواز , بافت تاریخی