امر به معروف و بررسی شاخصه های نگرش و بیان اثرگذار در جامعه اسلامی از دیدگاه قرآن وروایات معصومین

تعامل سازنده و امر به معروف بخش مهمی از ارتباطات میان فردی را در جامعه فرهنگی به خود اختصاص می دهد، که نیازمند کسبمهارت و آموختن شیوه های برقراری تعامل و ارتباط موثر میباشد. لذا با فقدان و عدم شناخت صحیح این دو ترس، گناه، سرزنش،شرم، سردی، قطع روابط وگاهی بروز تنش های فراوان در افراد مختلف اعم از خانواده و جامعه بروز می نماید . با رجوع به قرآن وبررسی آیات الهی میتوان گفت از نظر قرآن گفت وگویی سالم و سازنده است که دارای مقدمات عقلی، حکمت و عقلانیت باشد وحاصلی جز رشد، امنیت و آرامش را در بر نداشته باشد و همین امر تداعی کننده برهان ربانیت پروردگار در مورد حضرت یوسف (ع)می باشد که این برهان بی چون و چرا، مورد پذیرش حضرت یوسف (ع) قرارگرفت. لذا همه این مولفه ها در پرتو ایمان، بندگی وتقوی تحقق می یابند. بنابراین تعاملی که بدون پشتوانه علمی و از روی کذب و تمسخر و ... بیان گردد، جز اضطراب، پرخاشگری وقطع ارتباط حاصلی در برنخواهد داشت. لذا قرآن تاکید دارد، گفتار باید از ویژگی های حکمت، قاطعیت، بلاغت، و... برخوردار و ازهمه مهم تر حرمت افراد حفظ گردیده و از آفات زبانی مصون باشد.

Keywords:

تعامل سازنده , امر به معروف , آیات الهی , ربانیت , آفات زبانی.