بررسی نظریه امام خمینی (ره) و آیت الله خویی (ره) در خصوص اندار در بیع

به معامله ای که مقداری را با رضایت طرفین، در مقابل وزن ظرف کم می کنند اندارمی گویند. این مقدار به گونه ای است که طرفین علم به کمتریا بیشتر بودن مقدارآن نسبت به وزن واقعی ظرف ندارند. بسیاری از کالاها دارای ظرف مخصوصی هستند و همراه با ظرف خود فروخته می شوند، این مسئله و روشن شدن حکم آن ضروری است. در این نوشتار از روش کتابخانه ای استفاده شده است. نتیجه می شود که اگر اندار به منظورتعیین حق بایع از ثمن باشد، صحیح است؛ اما اگر به منظور تعیین مقدار مبیع انجام گیرد، اصل بیع، غرری و باطل است و اندار صحیح نمی باشد

Keywords:

اندار , بیع انداری , ظرف , امام خمینی , آیت الله خویی