جایگاه توریسم دریایی و نقش آن در توسعه پایدار سواحل و جزایر جنوب ایران

تحقیق حاضر به بررسی جایگاه توریسم دریایی و نقش آن در توسعه پایدار سواحل وجزایر جنوب ایران می پردازد. روش تحقیق در این پژوهشتوصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش کلیه مسئولان گردشگری سواحل جنوب ایران در سال ۱۳۹۴ می باشد.نمونه مورد مطالعه شامل ۲۴۰ نفر از مسئولان گردشگری سواحل جنوب ایران می باشد که با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته ۵۷ سوالی استفاده شده است. روش تجزیه و تحلیل داده ها بصورت توصیفی و استنباطی با استفاده ازآزمون ضریب همبستگی پیرسون است. یافته ای تحقیق نشان داد که بین توریسم دریایی و توسعه پایدار رابطه معناداری وجود داشت، در ضمنبرای سنجش مدیریت گردشگری ساحلی از ماتریس سوات استفاده شد؛ تجزیه و تحلیل SWOT نشان داد که از نظر کارشناسان، گردشگریمولفه بهره مندی از توان اقتصادی، اجتماعی_فر نگی منطقه در راستای ایجاد مدیریت یکپارچه گردشگری ساحلی و افزایش توجه دولت به برنامه-ریزی و سرمایه گذاری در بخش گردشگری ساحلی با وزن ۰.۰۴۵ بوده که مهمترین نقطه فرصت خارجی می باشد. به عقیده کارشناسان گردشگری، مولفه ای برخورد فر نگی بیپ گردشگران و ساکنان بومی به دلیل عدم احترام به عقاید محلی با وزن ۲۴۲۷۴ ، مهمتریپ تهدید خارجی محسوبمیشود. مچنیپ افزایش قیمت زمیپ و بورسبازی ای زمیپ و بالطب افزایش بار مالی جهت ایجاد تسهیلات و تجهیزات گردشگری با وزن ۲۴۲۱۵و تهدیدات زیست محیطی مانند خشک سالی ای پی در پی و بیابان زایی در منطقه و پیش روی دریا و تخریب جنگل با وزن ۲۴۲۱۵ نیز به عنوانمهمتریپ تهدید ای خارجی در اولویت بعدی بیان شدهاند. مچنیپ با توجه به امتیازات به دست آمده، موقعیت را بردی مقدیریت گردشقگری درقلمرو محافره کارانه ) wo ( میباشد.

Keywords:

توریسم , توریسم دریایی , توسعه پایدار , سواحل وجزایر جنوب ایران