استفاده از منطق فازی و روش تحلیل سلسله مراتبی در تعیین مکان بهینه استقرار ایستگاه های امداد رسانی پس از وقوع بحران(مطالعه موردی منطقه 10 تهران)

بحران در اثر وقوع ناگهانی و غیرمنتظره حادثه و یا اتفاقی بوجود می آید که توجه فوری به آن برای اخذ تصمیمی مناسب ضروری است . با افزایش تراکم جمعیتی وقوع حادثه ای کوچک می تواند به یک سانحه بزرگتر و پیامدهای آن می تواند یک بحران را در منطقه ایجاد نماید. یکی از اقداماتی که جهت مدیریت بحران صورت می گیرد اندیشیدن تدابیری جهت امداد رسانی پس از وقوع آن است. بنابراین در مقاله حاضر به مطالعه موردی یکی از مناطق پر تراکم و مرکزی کلان شهر تهران (منطقه 10 ) با هدف تعیین بهترین مکان استقرار گروه های امداد (به منظور انجام عملیات نجات) پرداخته می شود. برای رسیدن به این هدف در ابتدا به معرفی پارامتر های مؤثر_ که وابسته به شرایط ساختاری و طبیعی منطقه هستند_ پرداخته و با تعریف توابع خطی و میله ای عضویت فازی برای هر کدام از این پارامترها در نرم افزارArcGISو یا در نرم افزارMatlab نقشه های فازی مربوط به هر یک از آنها ا بدست آمد. سپس برای ترکیب این نقشه ها و تعیین مکان های مجاز جهت استقرار گروه های امدادی از دو روش استفاده شد. در روش اول با استفاده از تلفیق مدل های بر هم نهی فازی، شبکه ی استنتاجی فازی تشکیل شده و از این شبکه به منظور تعیین مکان های مجازاستفاده شد. در روش دوم با تعریف قواعد اگر- آنگاه و تشکیل پایگاه دانش فازی با استفاده از روش ممدانی این مکان ها مشخص شد. و در نهایت با وجود شباهت های زیاد بین نتایج این دو روش می توان دلیل وجود تفاوت ها را ناکافی بودن قواعد تشکیل دهنده ی پایگاه دانش فازی دانست. و به عنوان نتیجه ی نهایی با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبیAHP) انتخاب بهترین مکان از بین مناطق مجاز، صورت گرفت..

Keywords:

بحران , توابع خطی عضویت فازی , توابع میله ای عضویت فازی , منطق فازی(Fuzzy logic