بررسی سطح استرس مادران دارای کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 89

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC14_207

تاریخ نمایه سازی: 19 شهریور 1401

Abstract:

مقدمه: مادران در خانواده نقش بسیار مهمی در رشد و پرورش کودکان ایفا میکنند که برای اجرای ایده آل این نقش ، باید از شرایط جسمانی و روحی - روانی مناسب ، برخوردار باشند اما عواملی مانند اختلالات کودکان میتوانند بر این شرایط اثر بگذارند و سلامتی مادران را تحت تاثیر قرار دهند که یکی از این اختلالات ، اختلالات طیف اتیسم نامیده میشود که مجموعه ای از نقص های ارتباط اجتماعی و مشکلات حسی- حرکتی تکراری میباشد که علل گوناگونی برای آن ذکر شده است . این اختلال به طور چشمگیری در جوامع مختلف درحال افزایش بوده که باعث افزایش سطح استرس مادران این کودکان و مشکلات روحی- روانی آن ها میگردد و روند بهبودی مورد انتظار برنامه های درمانی متمرکز بر کودک را مختل میکند . هدف از مطالعه حاضر شناخت سطح استرس مادران کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم جهت کمک به بهتر شدن توانایی شان در اجرای نقش خود و پیشرفت در روند بهبودی کودک میباشد.روش جستجو: پژوهش حاضر از نوع مروری و بر اساس مطالعه مقالات منتشر شده در بین سال های ۲۰۱۰تا ۲۰۲۱در پایگاه های اطلاعاتی PubMed و Google Scholar و ScienceDirect میباشد.یافته ها : شواهد موجود در رابطه با سطوح استرس مادران کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم نشان میدهد که در این مادران سطوح بالایی از استرس مشاهده میشود ؛ که تحت تاثیر عواملی مانند شدت اختلال کودک ، حمایت های اجتماعی – اقتصادی و ویژگی های خانوادگی و شخصیتی آن ها قرار میگرد و این میزان بالای استرس میتواند اثرات منفی روی سلامت جسمانی و روانی و همچنین کیفیت زندگی خانواده داشته باشد که منجر به عدم توجه و تمرکز لازم جهت پیشرفت درمان و پیگیری اقدامات درمانی مناسب و به هنگام برای کودک میگردد.نتیجه گیری: بررسی ها نشان میدهد که مادران کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم میزان استرس بالایی دارند . این یافته ها به متخصصین این حوزه جهت موثر واقع شدن برنامه درمانی برای کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم دید چند جانبه ای میدهد که باید در طراحی درمان مناسب، علاوه بر کودک ، وضعیت روحی-روانی خانواده به خصوص مادر مورد توجه قرار گیرد.

Authors

معصومه حسینی بیدختی

دانشجوی دکتری، گروه گفتار درمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران، اهواز

فاطمه ستوده لار

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه گفتار درمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران، اهواز