بررسی مقایسه ای مواجهه با گاز هوشبر ایزوفلوران در بیمارستان های خصوصی و دولتی شهرستان ساری
Publish place: The 14th Student Health Sciences Conference
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 128
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IHSC14_311
تاریخ نمایه سازی: 19 شهریور 1401
Abstract:
مقدمه: ایزوفلوران از معمولترین مواد بیهوشی آور استنشاقی است که برای مصارف بالینی عرضه می گردد. علی رقم پیشرفت تکنولوژی، همچنان نشت گاز بیهوشی در اتاق عمل از جمله موارد نگران کننده در مراکز درمانی می باشد. مواجهه با غلظت های بالای ایزوفلوران باعث بروز عوارض حاد مانند سردرد، سرگیجه، اختلال در قضاوت، نارسایی در هماهنگی، اختلال خواب، افسردگی و زودرنجی میشود. بنابراین با توجه به استفاده زیاد و عوارض بیهوش کننده ایزوفلوران، مطالعه حاضر باهدف بررسی مقایسه ای مواجهه با گاز هوشبر ایزوفلوران در بیمارستان های خصوصی و دولتی شهرستان ساری انجام شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، غلظت بخارات ایزوفلوران در منطقه تنفسی پرسنل در ۹اتاق عمل بیمارستان های شهر ساری بر اساس متد OSHA ۱۰۳، به وسیله پمپ نمونه بردار فردی و لوله جاذب Anasorb۷۴۷ انجام شد. نمونه ها با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی با دتکتور یونیزاسیون شعله ای (GC/FID) آنالیز و سپس تعیین مقدار شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری نتایج از نرم افزار SPSS ۲۰ استفاده شد. سطح معناداری نیز P< ۰/۰۵ در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین مواجهه پرسنل اتاق عمل با بخارات ایزوفلوران ۶/۱۷±۳/۷۳ ppm با حداکثر ۲۶/۲۵ppm و حداقل ۰/۰۴ ppm و بیشترین میانگین غلظت بخارات ایزوفلوران در بین سه بیمارستان اندازه گیری شده در بیمارستان بوعلی ۳۲/۷۱±۷/۹ ppm بوده است. نتایج نشان داد که میانگین غلظت بخارات ایزوفلوران در اتاق های عمل بیمارستان های دولتی به میزان ۰/۸±۴/۷۵ ppm بیشتر از میانگین غلظت در اتاق های عمل بیمارستان خصوصی (۰/۶۸±۲/۴۵ ppm) است با این حال اختلاف معناداری بین میانگین غلظت بخارات ایزوفلوران در اتاق های عمل بیمارستان های دولتی و خصوصی اختلاف معنی داری وجود نداشت(p-value>۰/۰۵).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که مواجهه شغلی پرسنل اتاق های عمل این بیمارستان ها (۳/۷۳ ppm) از حدود مجاز مواجهه شغلی (OEL) توصیه شده توسط مرکز سلامت محیط وکار ایران و حد استانه مجاز ارائه شده توسط ACGIH کمتر است ولی از حدود مجاز توصیه شده توسط NIOSH (۰/۵ ppm با N۲O) بالاتر می باشد بطوریکه بیشترین غلظت اندازه گیری شده بخارات ایزوفلوران حدود ۱۳برابر حد مجاز توصیه شده توسط برخی از سازمان های بین المللی بود. بنابراین اقدامات کنترلی از جمله تعبیه سیستم تهویه هوا و پاکسازی مناسب و استاندارد در اتاق های عمل و پایش دوره ای عملکرد آنها ضروری است.
Keywords:
Authors
محمود محمدیان
دکترای بهداشت حرفه ای، استاد، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، پژوهشکده اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
فاطمه تقوی
کارشناس ارشد بهداشت حرفه ای، گروه بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
اسماعیل بابانژاد
دکترای شیمی تجزیه، استادیار، عضو هیات علمی گروه بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
جمشید یزدانی چراتی
دکترای آمار حیاتی، دانشیار، عضو هیات علمی گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران