ارزیابی امنیت آبی استان های ایران بر اساس شاخص جدید کمبود آب

امنیت آبی در ارتباط با منابع آب است. مفهوم پیچیده مدیریت منابع آب و ایجاد تعادل بین حفاظت منابع و استفاده از آن برایتسهیل درکمیت و امنیت آب، بایستی توسط شاخص هایی مورد ارزیابی قرار بگیرد. در این پژوهش امنیت آبی استان های ایراناز منظر شاخص کمبود منابع، طی سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۷ بررسی شده است. برای این منظور از میانگین وزنی نرمال شده دادهها به روش حداقل و حداکثر استفاده گردید و شاخص کمبود، که حاصل تفاضل میانگین بارش سالانه از مقدار تخلیه آبزیرزمینی و حجم آب تولیدی در تصفیه خانه را نشان می دهد، محاسبه شد و نقشه های پهنه بندی در نرم افزار GIS رسم شد.نتایج حاصل نشان داد تنها در سال ۹۷ به دلیل بارش زیاد باران، کشور دارای امنیت آبی قابل قبول و کمبود کمتری می باشد.در سال ۹۵ نیز با توجه به مصرف بالا و بارندگی پایین، کشور از تنش آبی بالایی برخوردار بوده است. وضعیت امنیت آبی ازلحاظ مصرف منابع و بارندگی تنها در استانهای شمالی کشور دارای وضعیت قابل قبول و کمبود کمتری می باشد و سایراستان ها در وضعیت متوسط و ضعیف قرار دارند، که نشان دهنده افزایش مصرف منابع زیرزمینی و سطحی می باشد و نیازمندبرنامه ریزی های دقیق و افزایش نظارت ها در بخش مدیریت منابع آب است.

Keywords:

مدیریت منابع آب , امنیت آبی , استان های ایران , شاخص کمبود منابع