مطالعه هیستوپاتولوژیک و بیوشیمیایی مسمومیت کلیوی ناشی از دلتامترین در موش صحرایی

دلتامترین (DTM) یک حشره کش پیرتروئیدی با مصرف گسترده برای کنترل انواع مختلف حشرات می باشد. مطالعات نشان داده اند کهDTM منجر به آسیب های مختلف در بدن می شود. بنابراین در این مطالعه بر آن شدیم که آثار مخرب آن را بر روی بافت کلیه را موردبررسی قرار دهیم. بدین منظور ۲۴ موش رت ماده به گروه کنترل و ۳ گروه آزمایشی تقسیم شدند. گروه کنترل روغن ذرت (۰/۵ میلی لیتر)و گروه های آزمایشی DTM حل شده در روغن ذرت را به ترتیب با دوز های ۱؛ ۳ و ۷ میلی گرم بر کیلوگرم به روش گاواژ به مدت ۱۴ روز دریافت کردند. در پایان دوره، به دنبال آسان کشی حیوانات، نمونه برداری از بافت کلیه جهت مطالعات هیستوپاتولوژیک و بیوشیمیایی ونمونه برداری سرمی جهت ارزیابی ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) از حیوانات انجام شد. مطالعه هیستوپاتولوژیک بافت کلیه نشان دادDTM سبب ایجاد آسیب های دژنراتیو شامل دژنراسیون هیدروپیک و نکروز در توبول های پروگزیمال، پرخونی، آسیب گلومرولی و تشکیلکست هیالن در لومن توبول های کلیوی می شود. همچنین ارزیابی مالون دی آلدئید (MDA) در بافت کلیه نشان داد که میزان آن در بافتکلیه افزایش یافته است. بررسی های سرمی نیز نشان داد که DTM سبب کاهش TAC سرمی شده است. تمامی تغییرات به صورت وابستهبه دوز افزایش یافته بود. می توان چنین نتیجه گیری کرد که DTM دارای اثرات مسمومیت زایی در بافت کلیه می باشد و این اثر به صورتوابسته به دوز افزایش می یاید. به نظر می رسد که DTM اثر خود را به واسطه کاهش قدرت آنتی اکسیدانی سرمی و بافتی پیش برده و سببافزایش آسیب اکسیداتیو در بافت کلیه شده است. لذا پیشنهاد می شود که در رابطه با میزان مصرف آن و باقیمانده آن روی محصولات غذاییمطالعات بیشتری انجام گردد.

Keywords:

دلتامترین , مسمومیت کلیوی , هیستوپاتولوژی , بیوشیمیایی , موش صحرایی