ارزیابی برنامه های پیشگیری رشدمدار آموزش و پرورش با عوامل خطر در استان مازندران

وقوع هر بزهی ناشی از وجود عوامل متعدد فردی و اجتماعی است. با شناخت عوامل وقوع جرم می توان از وقوع آن پیشگیرینمود. در مسیر رشدی اطفال نیز عوامل خطرساز فردی و اجتماعی وجود دارد که در صورت عدم مداخله در رفع یا بهبود اینعوامل، احتمال بزهکاری اطفال را افزایش می دهد. مسئله اساسی آن است که برای سازمان ها و نهادهای عمومی دولتی ازجمله اداره کل آموزش و پرورش که موضوع این پژوهش قرار گرفتند، آیا وظایفی در قوانین و مقررات برای پیشگیریرشدمدارانه پیش بینی شده است؟ و دیگر اینکه برنامه های این اداره آیا منطبق با مقررات قانونی در تقابل با عوامل خطر بودهاست؟ نتایج و یافته های پژوهش با ملاحظه قوانین و مقررات مربوط به ادارات کل آموزش و پرورش دلالت بر آن دارد که ادارهیاد شده نسبت به اطفال در معرض خطر دارای وظایف و تکالیفی است و از جهتی برنامهها و اقدامات آموزش و پرورش استانمازندران منطبق با قوانین و مقررات در حوزه پیشگیری رشدمدار می باشد، لیکن برنامه های اداره کل آموزش و پرورش استانمازندران تاحدودی در تقابل با عوامل خطرساز اجرا شده و عوامل خطر ساز را هدف قرار داده است به نحوی که تقریبا یک سوماز برنامه های اداره کل آموزش و پرورش استان مازندران عوامل خطر ساز را در پیشگیری رشدمدار هدف قرار داده است. محققدر این تحقیق از روش بررسی اسناد و مدارک علمی و پیمایشی عوامل خطر ساز و حمایتی در مسیر رشد اطفال هدف قرارمیدهد استفاده کرده است.

Keywords:

عوامل خطرساز , پیشگیری رشدمدار , آموزش و پرورش