جایگاه جرایم آپارتمانی در فقه امامیه

در جرم شناسی منظور از جرایم آپارتمانی، جرایمی است که قربانی و بزه دیده مستقیم و معینی ندارند اما این به این معنانیست که بطور کلی بزه دیده نداشته باشد و ضرر و صدمهای به کسی دیگر یا جامعه وار نیامده باشد. همواره از وقوع این جرایمصدمات و ضررهایی بطور غیرمستقیم متوجه جامعه و افراد دیگر میشود و قانونگذار به خاطر جلوگیری از ورود همین صدماتو ضررهای ثانویه و غیرمستقیم و نیز تامین برخی مصالح فردی و اجتماعی مهم اقدام به جرم انگاری رفتارهایی از این قبیلمی نماید. با نگاهی به قانون ایران درمییابیم که جرایم در یک تقسیمبندی به جرایمی که علیه شخص یا اشخاصی صورتگرفته و همین طور به جرایمی که مفسده انگیزند و به نوعی نظم عمومی را به مخاطره می اندازند تقسیم می شود که از طریقمقنن برای مصادیق آنها مجازات در نظر گرفته شده است. از جرایم دسته دوم در فقه اسلامی و به تبع آن در قانون مجازاتاسلامی مصادیقی را میتوان یافت که اعمال منافی عفت از این نمونه ها می باشند به طور کلی میتوان این جرایم را در ایران بهچهار دسته تقسیم کرد: ۱- جرایم علیه عفت و اخلاق نظیر هرگونه رابطه ای نامشروع و حرام غیر از زنا نظیر تقبیل یا مضاجعه (م ۶۳۷ ق.م.ا.)، لواط (م ۲۳۳ و ۲۳۴ ق.م.ا.) زنا (م ۲۲۱ و ۲۲۴ ق.م.ا.) دایر کردن مرکز فحشا (م ۲۳۹ ق.م.ا.) خوابیدن دو نامحرم زیرازار واحد: مساحقه (م ۲۳۸ - ۲۴۰ ق.م.ا.) تفخیذ (م ۲۳۵ و ۲۳۶ ق.م.ا.) قوادی (م ۲۴۲ - ۲۴۴ ق.م.ا.) هرزه نگاری (م ۷۴۲ و ۷۴۳ ق.م.ا.) راشامل می شود. ۲- جرایمی نظیر ارتداد (م - ۲۹ ق.مطبوعات ۱۳۶۴) توهین به مقدسات (م ۵۱۳ ق.م.ا.) حمل و نگهداری الکل(م ۷۰۲ ق.م.ا.) از این مصادیق به حساب می آیند. ۳- جرایمی نظیر اعتیاد به مواد مخدر (موضوع بند ۵ ماده ۱ قانون مبارزه بامواد مخدر) ۴- قمار و فعالیتهای مربوط به آن (م ۷۰۵ ق.م.ا.) ربا (م ۵۹۵ تعزیرات) که نویسندگان در این نوشتار قصد آن رادارند که جایگاه این جرایم در فقه امامیه را بررسی کنند.

Keywords:

جرم شناسی , جرایم آپارتمانی , فقه امامیه