اثربخشی روان درمانی معنوی - مذهبی بر افزایش کیفیت زندگی، اضطراب و افسردگی سالمندان
Publish place: Journal of Pizhuhish dar din va salamat، Vol: 4، Issue: 2
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 164
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRRH-4-2_004
تاریخ نمایه سازی: 22 شهریور 1401
Abstract:
سابقه و هدف: دوره ی سالمندی با چالش ها و تنش های متنوع و متعددی همراه است که می تواند کیفیت زندگی مرتبط با سلامت سالمندان را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی روان درمانی معنوی - مذهبی بر افزایش کیفیت زندگی، کاهش اضطراب و افسردگی سالمندان است.روش کار: پژوهش حاضر ازنوع کارآزمایی بالینی با گروه دریافت کننده ی مداخله ی مبتنی بر روان درمانی معنوی - مذهبی (آزمایش) و گروه بدون درمان (کنترل) است. در این پژوهش از طرح شبه آزمایشی پیش آزمون - پس آزمون با گمارش تصادفی استفاده شده است. بدین صورت که ۴۰ سالمند (۲۹ مرد و ۱۱ زن) به صورت تصادفی انتخاب شدند و در گروه های آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) قرار گرفتند. شرکت کنندگان در گروه آزمایش ۱۲ جلسه (هر جلسه ۹۰ دقیقه) روان درمانی معنوی و مذهبی دریافت کردند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش عبارت است از: پرسش نامه های کیفیت زندگی و اضطراب و نیز پرسش نامه ی افسردگی بک. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) تحلیل شد. در این پژوهش همه ی موارد اخلاقی رعایت شده است. علاوه براین، نویسندگان مقاله هیچ گونه تضاد منافعی گزارش نکرده اند.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که روان درمانی معنوی - مذهبی بر افزایش کیفیت زندگی و کاهش اضطراب و افسردگی سالمندان تاثیر معناداری داشت. میزان تاثیر گروه آزمایش (معنادار بودن عملی) بر متغیر کیفیت زندگی در مولفه-های فیزیکی و روانی به ترتیب ۲۵/۰ و ۸۱/۰ بود. همچنین ۶۰ درصد تغییرات در متغیر افسردگی و ۵۴ درصد در نمره های اضطراب مربوط به مداخله ی معنوی - مذهبی بود.نتیجه گیری: سالمندان با بحران های روحی و جسمی بسیاری روبه رو هستند که به کاهش کیفیت زندگی و افزایش علائم روان شناختی در آنان منجر می شود. در این مرحله از زندگی راهبردهای معنوی و مذهبی می تواند موجب افزایش بهداشت روان آنان شود.
Keywords:
Authors
محبوبه عسکری
گروه روان شناسی، دانشکده ی علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه آزاد مرودشت، مرودشت، ایران
حسین محمدی
کمیته ی پژوهشی دانشجویان، گروه روان شناسی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
حامد رادمهر
کمیته ی پژوهشی دانشجویان، گروه روان شناسی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
امیرحسین جهانگیر
گروه روان شناسی بالینی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران