مقایسه میزان رضایتمندی و نوع عکس العمل دانشجویان پرستاری در دو روش ارائه بازخورد شفاهی و کتبی در آموزش بالینی

 سابقه و اهداف: آموزش بالینی، قلب آموزش علوم پزشکی و بازخورد عملکرد، هسته مرکزی مسئولیت مربیان بالینی می­باشد. پژوهش حاضر به مقایسه میزان رضایتمندی و عکس العمل دانشجویان نسبت به دو روش بازخورد شفاهی و کتبی می­پردازد. روش بررسی:  این پژوهش یک کارآزمایی کنترل شده تصادفی دو گروهه و یکسوکور است. نمونه ها از میان دانشجویان ترم آخر پرستاری به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شدند (۴۴ نفر) و بطور تصادفی به همراه مربیان خود (سه نفر) در یکی از گروه­های بازخورد کتبی یا شفاهی قرار گرفتند. هر مربی در هر دو نوع بازخورد حضور داشت. در ابتدا مربیان در مورد ساختار جلسات بازخورد، آموزش هایی را طبق اصول ارائه بازخورد موثر، از سوی پژوهشگر دریافت کردند. هر مربی فرم جلسات بازخورد را بطور روزانه و در طول دوره ۹ روزه کارآموزی ثبت نمود. در پایان دوره نیز، پرسشنامه رضایتمندی از ارائه بازخورد توسط دانشجویان در هر دو گروه تکمیل گردید. یافته ها: تفاوت معنادار آماری در میزان رضایتمندی دانشجویان از دو روش بازخورد مشاهده نشد. اما ارتباط شدت عکس­العمل منفی دانشجو با نوع بازخورد در سطح اطمینان ۹۰ درصد معنی دار بود، بدین صورت که تعداد عکس العمل های شدید در گروه بازخورد شفاهی بیش از گروه بازخورد کتبی بود.نتیجه گیری: هر دو روش ارائه بازخورد کتبی و شفاهی میزان یکسانی از رضایتمندی در دانشجویان را به دنبال داشتند، اما وقوع عکس العمل های منفی شدیدتر در گروه بازخورد شفاهی تاکیدی بر یافته های مطالعات گذشته می باشد. 

Keywords:

Feedback , oral written , clinical , satisfaction , reaction , ارائه بازخورد , بازخورد شفاهی , بازخورد کتبی , آموزش بالینی , رضایتمندی , عکس العمل