بررسی اثربخشی عملکرد سوپروایزران آموزشی از دیدگاه مدیران پرستاری و پرستاران بالینی

  سابقه و اهداف: سوپروایزران آموزشی می­بایستی با بکارگیری اصول فرآیند آموزش و مترتب نمودن آن بر فرآیند مدیریتی و نظارتی خویش، به برنامه­ریزی و اجرای برنامه­های بهسازی پرستاران در مراکز مراقبت درمانی مبادرت ورزند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی عملکرد سوپروایزران آموزشی از دیدگاه مدیران پرستاری رده­های مختلف و پرستاران بالینی انجام شد.   روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی با مشارکت ۹۷ نفر از پرستاران بالینی و ۳۳ نفر از مدیران رده­های مختلف پرستاری در یکی از بیمارستان های آموزشی شهر یزد که به صورت تصادفی انتخاب شده بود، انجام شد. ابزار گردآوری داده­ها، پرسشنامه پژوهشگر ساخته مشتمل بر ۵۶ گویه مرتبط با صلاحیت­های حرفه­ای مورد انتظار سوپروایزر آموزشی تهیه و روایی صوری و محتوایی آن مورد تایید قرار گرفت. ضریب همبستگی آلفای کرونباخ ابزار (۹۷/ ۰ = r ) و ابعاد آن در محدوده ۹۶/۰-۷۷/۰ بود.   یافته ها: ۳/۴۲%پرستاران، عملکرد سوپروایزر آموزشی بیمارستان خود را اثربخش دانسته، ۶/۵۲% غیر اثربخش و ۲/۵%آنان نیز اثربخشی عملکرد را تا حدودی اثربخش ذکر نمودند. ۱۰۰%مترون­ها عملکرد سوپروایزر آموزشی را اثربخش دانستند. همه سوپروایزران آموزشی در خود ارزیابی عملکرد، فعالیت­های خود را اثربخش بیان نمودند. نمونه­های پژوهش گزارش نمودند که همه معیارهای فهرست شده به میزان ۱۰۰-۷۰% در اثربخشی عملکرد سوپروایزر آموزشی نقش دارد.   نتیجه­گیری: جهت اثربخشی عملکرد سوپروایزران آموزشی بایستی صلاحیت های مدیریتی و رهبری آنان را ارتقا بخشید؛ لذا کاربرد رویکرد صلاحیت محور در آماده­سازی سوپروایزران آموزشی جهت اجرای فرآیند آموزشی از دیدگاه حل مسئله پیشنهاد می­گردد تا پیامدهای مطلوب آن مورد توجه مدیرانی قرار بگیرد که خواهان پیشبرد محیط­های کاری خود به سمت سازمان آموزشی و یادگیرنده می­باشند.

Keywords:

Performance Effectiveness , educational supervisors , nurse managers , clinical nurses , اثربخشی عملکرد , سوپروایزر آموزشی , مدیران پرستاری , پرستاران بالینی